* ثَلاَثٌ مُنْجِيَاتٌ: خَشْيَةُ اللهِ تَعَالَى فِي السِّرِّ وَالْعَلانِيَةِ، وَالْعَدْلُ فِي الرِّضَا وَالْغَضَبِ، وَالْقَصْدُ فِي الْفَقْرِ وَالْغِنَى. وَثَلاثٌ مُهْلِكَات: هَوى مُتَّبَعٌ، وَشُحٌّ مُطَاعٌ، وَإِعْجَابُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ. (رواه أبو الشيخ عن أنس)

492. Уч нарса омонликдир: ичидаю сиртида Аллоҳ­дан қўрқиш, розиликдаю ғазаби келганда адолатли бўлиш, камбағаллигу бойликда тежамкорлик. Уч нарса борки, улар ҳалокатдир: ҳавойи нафсига тобе бўлиш, ўзига бўйсун­дирувчи хасислик ва кишининг ўзи ҳақида юксак фикрда бўлиши. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Абу Шайх ривояти.

* ثَلاَثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ اسْتَوْجَبَ الثَّوَابَ، وَاسْتَكْمَلَ الإيْمَانَ: خُلُقٌ يَعِيشُ بِهِ فِي النَّاس، وَوَرَعٌ يَحْجِزُهُ عَنْ مَحَارِمِ الله تَعَالَى، وَحِلْمٌ يَرُدُّهُ عَنْ جَهْلِ الْجاهِلِ. (رواه البزار عن أنس)

487. Уч тоифа киши борки, савоб уларга вожиб бўлиб, имони комил ҳисобланади. Уларнинг ажойиб феъллари: инсонлар ичида яшаладиган хулқ, Аллоҳ ҳаром қилган нарсалардан тўсувчи тақво ва жоҳилнинг жаҳолатини қайтариб турувчи ҳалимлик. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Баззор ривояти.

حرف الثاء – СА ҲАРФИ ()

* ثَلاَثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ وَجَدَ حَلاَوَةَ الإِيمَانِ. أَنْ يَكُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا، أَنْ يحبَّ المَرْءَ لاَ يُحِبُّهُ إِلاَّ لِلَّهِ وَأَنْ يَكْرَه أَنْ يَعُودَ فِي الْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْقَذَهُ اللَّهُ مِنْهُ، كَمَا يَكْرَهُ أَنْ يُلْقَى فِي النَّارِ. (رواه البخاري ومسلم عن أنس)

484. Уч хислат: Аллоҳ ва Расулини бошқа нарсалардан маҳбуб билиш, бировни фақат Аллоҳ учун яхши кўриш, Аллоҳ уни кофирликдан халос этганидан кейин унга қайтишни худди оловга улоқтирилишни ёмон кўргани каби ёқтирмаслик кимда жам бўлса, у имон ҳаловатини топибди. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.

* تَعَلَّمُوا مِنَ الْعِلْمِ مَا شِئْتُمْ فَوَاللهِ لاَ تُؤْجَرُونَ بِجَمْعِ الْعِلْمِ حَتى تَعْمَلُوا. (رواه أبو الحسن بن الأخزم عن أنس)

468. Илмдан хоҳлаганингизни таълим олинглар. Аллоҳ­га қасамки, илмга амал қилмагунингизча уни жамлаш ила ажр олмайсизлар. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Абул Ҳасан ибн Ахзам ривояти.

* تَسَحَّرُوا، فَإِنَّ فِي السُّحُورِ بَرَكَةً. (رواه الشيخان عن أنس)

461. Саҳарлик қилинглар, чунки саҳарликда барака бордир. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ри­вояти.

* الْبَرَكَةُ فِي نَوَاصِى الْخَيْلِ. (رواه البخاري ومسلم عن أنس)

452. Барака отларнинг пешоналаридадир. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.

* أَىُّ عَبْد زَارَ أَخًا لَهُ فِي اللهِ نُودِىَ أَنْ طِبْتَ، وَطَابَتْ لَكَ الْجَنّةُ، وَيَقُولُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: عَبْدِى زَارَنِى، عَلَىَّ قِرَاهُ، وَلَنْ أَرْضَى لِعَبْدِى بِقِرًى دُونَ الْجَنَّةِ. (رواه ابن أبي الدنيا عن أنس)

405. Қайси банда Аллоҳ йўлидаги биродарини зиёрат этса, унга: «Маза қилдинг, жаннат сенга мазали бўлди», деб нидо қилинади. Аллоҳ таоло: «Бандам Мени зиёрат этди, меҳмон қилиш Менинг зиммамда. Мен унга жаннатдан бошқа меҳмондўстликка рози бўлмайман», дейди. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Абу Дунё ривояти.

أَلاَ أَدُلّكمْ عَلَى أَشَدِّكمْ؟ أَمْلَكُكمْ لِنَفْسِهِ عِنْدَ الْغَضَبِ. (رواه الطبراني عن أنس)

389. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) мар­ҳамат қилдилар: “Сизларнинг кучлиларингиз кимли­ги­ни айтайми? У ғазаби келганда ўзини бошқа­ра ола­диган кишидир”. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Табароний ривояти.

* إِنَّ اللهَ تَعَالَى وَكَّلَ بِالرَّحِمِ مَلَكًا يَقُولُ: أَيْ رَبِّ نُطْفَةٌ، أَيْ رَبِّ عَلَقَةٌ أَيْ رَبِّ مُضْغَةٌ. فَإِذَا أَرَادَ اللهُ تَعَالى أَنْ يَقِضِىَ خَلْقَهَا قَالَ: أَيْ رَبِّ شَقِيٌّ أَمْ سَعِيدٌ؟ ذَكَرٌ أَوْ أُنْثَى؟ فَمَا الرِّزْقُ؟ وَمَا الأجَلُ؟ فَيُكْتَبُ كَذَلِكَ فِي بَطْنِ أُمِّهِ. (رواه البخاري ومسلم عن أنس)

368. Албатта, Аллоҳ таоло бачадонга бир фариштани вакил қилади. У: «Ё Рабб, нутфа бўлди, ё Рабб, лахта қон бўлди, ё Рабб, бир тишлам гўшт бўлди», дейди. Агар Аллоҳ уни халқ этишни ирода қилса, у вакил: «Ё Рабб! Бахтлими ёки бахтсизми? Ўғилми ё қизми? Чиройлими ёки хунукми? Ризқи қандай? Ажали-чи?» дейди. Мана шу каби жиҳатлар онаси қорнидалигидаёқ ёзиб-битиб қўйилади. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.

* إِنَّ مِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَةِ أَنْ يرْفَعَ الْعِلْمُ، وَيَظْهَرَ الْجَهْلُ، وَيَفْشُوَ الزِّنَا، وَيُشْرَبَ الْخَمْرُ، وَيَذْهَبَ الرِّجَالُ، وَتَبْقَى النِّسَاءُ، حَتَّى يَكُونَ لِخَمْسِينَ امْرَأَةً قَيِّمٌ وَاحِدٌ. (رواه الشيخان عن أنس)

341. Илмнинг кўтарилиши (яъни, камайиб кетиши), жаҳолат юз бериши, зино очиқчасига бўлиб кетиши, ароқ ичилиши, эркаклар кетиб, аёллар қолиши, ҳатто бир эркакка эллик нафар аёл тўғри келиши – буларнинг барчаси қиёмат аломатларидандир. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.