* اسْمُ اللهِ الأعْظَمُ الَّذِي إِذَا دُعِيَ بِهِ أَجَابَ، وَإِذَا سُئِلَ بِهِ أَعْطَى دَعْوَةُ يُونُسَ بْنِ مَتَّى. (رواه ابن جرير عن سعد)

165. Аллоҳ таоло у билан дуо қилинганда ижобат этадиган, у ила сўралганда берадиган улуғ исми (исми аъзами) Юнус ибн Маттонинг дуосидир. Саъд (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Жарир ривояти.

* أَسْرِعُوا بِالْجَنَازَةِ، فَإِنْ تَكُ صَالِحَةً فَخَيْرٌ تُقَدِّمُونَهَا إِلَيْهِ. وَإِنْ تَكُ سِوَى ذَلِكَ فَشَرٌّ تَضَعُونَهُ عَنْ رِقَابِكُمْ. (رواه الشيخان عن أبي هريرة)

164. Тобутни элтишни тезлатинглар. Агар ичидаги солиҳ киши бўлса, уни яхшиликка тезлатган бўласизлар. Борди-ю, ёмон одам бўлса, гарданларингиздан тезроқ қўйган бўласизлар. Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.

* اسْتَوْصُوا بِالنِّسَاء خَيْرًا فَإِنَّ الْمَرْأَةَ خُلِقَتْ مِنْ ضِلَعٍ أَعْوَجَ، وَإِنَّ أَعْوَجَ شَيْءٍ فِي الضِّلَعِ أَعْلاَهُ، فَإِنْ ذَهَبْتَ تُقِيمُهُ كَسَرْتَهُ، وَإِنْ تَرَكْتَهُ لَمْ يَزَلْ أَعْوَجَ فَاسْتَوْصُوا بِالنِّسَاءِ خَيْرًا. (رواه الشيخان عن أبي هريرة)

163. Аёлларга яхши (муомалада) бўлишга васият қи­ламан. Чунки аёл эгри қовурғадан яратилган. Қо­вурға­нинг энг эгри жойи юқорисидир. Агар ўша эгри ерини тўғрилайман десангиз, синдириб қўясиз. Агар шу ҳолида қўйсангиз, эгрилигича қолади. Шундай экан, аёлларга яхши (муомалада) бўлишга васият қи­ламан. Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ва Муслим ривояти.

* اسْتَكْثِرُوا مِنْ قَوْلِ «لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ» فَإِنَّهَا تَدْفَعُ تِسْعَة وتِسْعِينَ بَابًا مِنَ الضُّرِّ أَدْنَاهَا الْهَمُّ. (رواه العقيلي عن جابر)

162. «Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ» жумласини айтишни кўпайтиринглар. Чунки у зарарнинг тўқсон тўқ­қиз­та эшигини даф қилади. Уларнинг энг пасти ғамдир. Жобир (розияллоҳу анҳу)дан. Ақийлий ривояти.

* اسْتَكْثِرْ مِنَ النَّاسِ مِنْ دُعَاءِ الْخَيْرِ لَكَ، فَإِنَّ الْعَبْدَ لاَ يَدْرِي عَلَى لِسَانِ مَنْ يُسْتَجَابُ لَهُ أَوْيُرْحَمُ. (رواه الخطيب عن أبي هريرة)

161. Одамлардан ўзинг ҳақингга хайрли дуо қилиш­ларини сў­рашни кўпайтир. Чунки банда кимнинг ти­лидан ижобат этилиши ёки раҳм қилинишини билмай­ди. Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Хатиб ривояти.

* اسْتَقِيمُوا، وَنِعِمَّا أَنِ اسْتَقَمْتُمْ وَخَيْرُ أَعْمَالِكُمُ الصَّلاَةُ، وَلَنْ يُحَافِظَ عَلَى الْوُضُوءِ إِلاَّ مُؤْمِنٍ. (رواه ابن ماجه عن أبي أمامة)

160. Истиқоматда (Аллоҳнинг тоатида мустаҳкам) бўлинг. Истиқоматда бўлишингиз мунча ҳам яхши. Амал­ларингизнинг яхшиси намоздир. Фақат мўминги­на таҳоратни муҳофаза қилади. Абу Умома (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Можа ривояти.

* اسْتَعِينُوا عَلَى النِّسَاءِ بالعُرْيِ، فَإِنَّ إِحْدَاهُنَّ إِذَا كَثُرَتْ ثِيَابُهَا وَأَحْسَنَتْ زِينَتَهَا أَعْجَبَهَا الْخُرُوجُ. (رواه ابن عدي عن أنس)

159) Аёллар(ингиз)ни кийимларини озайтириш ила сақланг. Чунки улардан бирортасининг либоси кўпайса ва зийнати чиройли бўлса, уни (кўчага) чиқиш қизиқтириб қўяди. Анас (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Адий ривояти.

* اسْتَعِينُوا عَلَى إِنْجَاحِ الْحوائِجِ بِالْكِتْمانِ، فَإِنَّ كُلَّ ذِي نِعْمَةٍ مَحْسُودٌ. (رواه أبو نعيم عن معاذ بن جبل)

158. Ҳожатларингиз бароридан келиши учун уни сир тутиш ила ёрдам талаб қилинг. Чунки ҳар бир неъматга эришган кишига ҳасад қилувчилар бор. Муоз ибн Жабал (розияллоҳу анҳу)дан. Абу Нуайм ривояти.

* اسْتَشْفوا بِمَا حَمِدَ اللهُ تَعَالَى بِهِ نَفْسَهُ قَبْلَ أَنْ يَحْمَدَهُ خَلقُهُ، وَمِمَّا مَدَحَ اللهُ تَعَالَى بِهِ نَفْسَهُ (الْحَمْدُ ِللهِ) و(قُلْ هُوَ اللهُ أَحَد) فَمَنْ لَمْ يَشْفِهِ الْقُرْآنُ فَلاَ شَفَاهُ أَحَدٌ. (رواه ابن نافع عن رجاء الغنوي)

157. Сизлар Аллоҳ маҳлуқотларидан бирортаси ҳамд ай­тишидан олдин Ўзига ҳамд айтган нарса ила ши­фо талаб қилинглар. Аллоҳ таоло «Ал­ҳамдулиллаҳ» ва «Қул ҳуваллоҳу аҳад» (су­раси ила) Ўзини мақтагандир. Энди кимга Қуръон шифо бермаса, унга бош­қа бирор киши шифо бера олмай­ди. Ражо Ғанавий (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Нофеъ ри­вояти.

* اسْتَحْيُوا مِنَ اللهِ حَقَّ الْحَيَاءِ، مَنِ اسْتَحْيَا مِنَ اللهِ حَقَّ الْحَيَاءِ فَلْيَحْفَظِ الرَّأْسَ وَمَا وَعَى، وَلْيَحْفَظِ الْبَطْنَ وَمَا حَوَى، وَلْيَذْكُرِ الْمَوْتَ وَالْبِلَى، وَمَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ تَرَكَ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا، فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَقَدِ اسْتَحْيَا مِنَ اللهِ حَقَّ الْحَيَاءِ. (رواه الترمذي عن ابن مسعود)

156. Аллоҳдан ҳақиқий ҳаё қилинглар. Ким­ки Аллоҳдан ҳақиқий ҳаё қилса, боши ва ундаги нарсаларни, қорин ва унга туташ нарсаларни сақлаб, ўлимни ва чиришни эсласин. Кимки охиратни хоҳласа, дунё ҳаётидаги зийнатни тарк қилади. Кимки шуларни бажарса, Аллоҳдан ҳа­қи­қий ҳаё қилибди. Ибн Масъуд (розияллоҳу анҳу)дан. Тер­ми­зий ривояти.