313 - عَنْ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ، قَالَ: حَمَلْتُ عَلَى فَرَسٍ عَتِيقٍ فِي سَبِيلِ اللهِ، فَأَضَاعَهُ صَاحِبُهُ، فَظَنَنْتُ أَنَّهُ بَائِعُهُ بِرُخْصٍ، فَسَأَلْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَنْ ذَلِكَ، فَقَالَ: «لَا تَبْتَعْهُ، وَلَا تَعُدْ فِي صَدَقَتِكَ، فَإِنَّ الْعَائِدَ فِي صَدَقَتِهِ كَالْكَلْبِ يَعُودُ فِي قَيْئِهِ».
[خ 1490، م 1620، ت 668، س 2615، د 1593، جه 2390].
- Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Аллоҳ йўлида бир (кишига) зотдор от бердим. Эгаси уни увол қилди. У уни арзонга сотиб юборади деб ўйлаб, буни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан сўраган эдим, у зот: «Уни сотиб олма, садақангни қайтариб олма. Чунки садақасини қайтиб олган – қусуғини қайтиб оладиган ит кабидир», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.