كِتَابُ الْإِمَارَةِ
АМИРЛИК КИТОБИ
348 - عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي غَزَاةٍ، فَلَمَّا قَدِمْنَا الْمَدِينَةَ ذَهَبْنَا لِنَدْخُلَ، فَقَالَ: «أَمْهِلُوا حَتَّى نَدْخُلَ لَيْلًا - أَيْ عِشَاءً - كَيْ تَمْتَشِطَ الشَّعِثَةُ، وَتَسْتَحِدَّ الْمُغِيبَةُ».
[خ 443، م 715، ت 1100، س 3219، د 2048، جه 1860].
- Жобир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Бир ғазотда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга эдик. Мадинага келганимизда (дарҳол уйларимизга) кириб кетмоқчи бўлдик. Шунда у зот: «Шошманглар, кечқурун – яъни оқшом – кирасизлар, токи сочи тўзиган, эрига муштоқ аёлларингиз ювиниб-тараниб, покланиб олсин», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.