Ҳузайфа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам тўшакларига кирганда: «Аллоҳумма бисмика амуту ва аҳя», дер, уйғонганда эса: «Алҳамду лиллаҳил лази аҳяна баъдама аматана ва илайҳин нушур», дер эдилар».
Дуонинг маъноси: «Аллоҳим Сенинг исминг билан ўламиз ва тириламиз». «Бизни ўлдиргандан кейин қайта тирилтирган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин. Қайта йиғилиш Унгадир».
256- حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَيْلانَ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، قَالَ: حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ عُمَيْرٍ، عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ حِرَاشٍ، عَنْ حُذَيْفَةَ، قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ، قَالَ: اللَّهُمَّ بِاسْمِكَ أَمُوتُ وَأَحْيَا، وَإِذَا اسْتَيْقَظَ، قَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَحْيَانًا بَعْدَمَا أَمَاتَنَا وَإِلَيْهِ النُّشُورُ