Жаъфар ибн Муҳаммад отасидан ривоят қилади:
«Оишадан «Уйингиздаги Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламнинг тўшаклари қандай эди?», деб сўрашди. У: «Ичига лийф солинган теридан эди», деди».
Ҳафсадан ҳам «Уйингиздаги Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламнинг тўшаклари қандай эди?», деб сўрашди. У шундай деди: «Дағал матодан тикилга тўшак эди. Уни икки қават қилиб буклардик. У зот ўшанда ётардилар. Тунларнинг бирида «Шуни тўрт қават қилиб букласам у зотга юмшоқроқ бўларди», дедим-да, уни тўрт қават қилиб буклаб, тўшаб қўйдик. У зот тонг оттиргач: «Бу тунда менга нимани тўшадингизлар?», дедилар. Биз: «Ўша тўшагингиз, фақат биз уни сизга юмшоқроқ бўлади, деб тўрт қават қилдик», дедик. У зот: «Уни аввалги ҳолига қайтаринглар. Унинг юмшоқлиги тунда мени намоздан ман қилди», дедилар».
329- حَدَّثَنَا أَبُو الْخَطَّابِ زِيَادُ بْنُ يَحْيَى الْبَصْرِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ مَيْمُونٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: سُئِلَتْ عَائِشَةُ مَا كَانَ فِرَاشُ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي بَيْتِكِ؟ قَالَتْ: مِنْ أَدَمٍ، حَشْوُهُ لِيفٌ
وَسُئِلَتْ حَفْصَةُ مَا كَانَ فِرَاشُ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي بَيْتِكِ؟ قَالَتْ: مِسْحًا نَثْنِيهِ ثَنِيَّتَيْنِ فَيَنَامُ عَلَيْهِ، فَلَمَّا كَانَ ذَاتَ لَيْلَةٍ، قُلْتُ: لَوْ ثَنَيْتَهُ أَرْبَعَ ثَنْيَاتٍ، لَكَانَ أَوْطَأَ لَهُ، فَثَنَيْنَاهُ لَهُ بِأَرْبَعِ ثَنْيَاتٍ، فَلَمَّا أَصْبَحَ، قَالَ: مَا فَرشْتُمْ لِيَ اللَّيْلَةَ قَالَتْ: قُلْنَا: هُوَ فِرَاشُكَ، إِلَّا أَنَّا ثَنَيْنَاهُ بِأَرْبَعِ ثَنْيَاتٍ، قُلْنَا: هُوَ أَوْطَأُ لَكَ، قَالَ: رُدُّوهُ لِحَالَتِهِ الأُولَى، فَإِنَّهُ مَنَعَتْنِي وَطَاءَتُهُ صَلاتيَ اللَّيْلَةَ