Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Аллоҳнинг Набийси соллаллоҳу алайҳи васаллам, Абу Бакр, Умар ва Усмонлар билан фитр намозига қатнашганман. Ҳаммалари уни хутбадан олдин ўқишар, кейин хутба қилишар эди.
Аллоҳнинг Набийси соллаллоҳу алайҳи васаллам (минбардан) тушдилар. Қўллари билан (ишора қилиб,) одамларни ўтқизаётганларини ҳамон кўз ўнгимда. Кейин уларнинг орасини ёриб ўтиб, Билол билан бирга аёлларнинг олдига келдилар. У зот: «Эй Набий, олдингизга мўъминалар келиб, Аллоҳга ҳеч нарсани шерик қилмасликка ... байъат беришса...» деб, оятнинг охиригача тиловат қилдилар. Уни тугатгач, «Шу ҳолдамисизлар?» дедилар. Битта аёл: «Ҳа, эй Аллоҳнинг Набийси», деди. Ундан бошқаси жавоб бермади. Ўша пайт унинг кимлиги билинмади. У зот: «Садақа қилинглар!» дедилар. Билол кийимини ёйди, кейин: «Келинглар, ота-онам сизларга фидо бўлсин!» деди. Улар болдоқ ва узукларини Билолнинг кийимига ташлай бошлашди».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
140 - عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: شَهِدْتُ صَلَاةَ الْفِطْرِ مَعَ نَبِيِّ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَأَبِي بَكْرٍ وَعُمَرَ وَعُثْمَانَ، فَكُلُّهُمْ يُصَلِّيهَا قَبْلَ الْخُطْبَةِ، ثُمَّ يَخْطُبُ، قَالَ: فَنَزَلَ نَبِيُّ اللهِ صلى الله عليه وسلم كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِ حِينَ يُجَلِّسُ الرِّجَالَ بِيَدِهِ، ثُمَّ أَقْبَلَ يَشُقُّهُمْ، حَتَّى جَاءَ النِّسَاءَ وَمَعَهُ بِلَالٌ، فَقَالَ: {يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا}، فَتَلَا هَذِهِ الْآيَةَ حَتَّى فَرَغَ مِنْهَا، ثُمَّ قَالَ حِينَ فَرَغَ مِنْهَا: «أَنْتُنَّ عَلَى ذَلِكِ؟» فَقَالَتِ امْرَأَةٌ وَاحِدَةٌ، لَمْ يُجِبْهُ غَيْرُهَا مِنْهُنَّ: نَعَمْ يَا نَبِيَّ اللهِ، لَا يُدْرَى حِينَئِذٍ مَنْ هِيَ. قَالَ: «فَتَصَدَّقْنَ». فَبَسَطَ بِلَالٌ ثَوْبَهُ، ثُمَّ قَالَ: هَلُمَّ! فِدًى لَكُنَّ أَبِي وَأُمِّي! فَجَعَلْنَ يُلْقِينَ الْفَتَخَ وَالْخَوَاتِمَ فِي ثَوْبِ بِلَالٍ.
[خ 98، م 884، ت 537، س 1569، د 1142، جه 1273].
Умму Атийя розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизга фитр ва қурбонлик (кунлари)да бўйқизлар, ҳайзлилар ва парданишин қизларни ҳам олиб чиқишни буюрдилар. Ҳайзлилар намоздан четроқда туриб, хайр-баракага ва мусулмонларнинг дуосига қатнашишарди. Мен: «Эй Аллоҳнинг Расули! Баъзи бирларимизда жилбоб* бўлмай қолади‑ку», дедим. У зот: «Унга дугонаси жилбобларидан бериб турсин», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
* Жилбоб – паранжига ўхшаш ёпинчиқ, устки кийим.
141 - عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ، قَالَتْ: أَمَرَنَا رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم أَنْ نُخْرِجَهُنَّ فِي الْفِطْرِ وَالْأَضْحَى الْعَوَاتِقَ وَالْحُيَّضَ وَذَوَاتِ الْخُدُورِ، فَأَمَّا الْحُيَّضُ فَيَعْتَزِلْنَ الصَّلَاةَ وَيَشْهَدْنَ الْخَيْرَ وَدَعْوَةَ الْمُسْلِمِينَ. قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، إِحْدَانَا لَا يَكُونُ لَهَا جِلْبَابٌ، قَالَ: «لِتُلْبِسْهَا أُخْتُهَا مِنْ جِلْبَابِهَا».
[خ 324، م 890، ت 539، س 390، د 1136، جه 1307].