1162.2724, 2725. Абу Ҳурайра ва Зайд ибн Холид Жуҳаний розияллоҳу анҳумдан ривоят қилинади:

«Аъробийлардан бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга келиб: «Эй Аллоҳнинг Расули, сиздан Аллоҳ ҳаққи сўрайман, менга фақат Аллоҳнинг Китоби билан ҳукм чиқарсангиз», деди. Шунда нариги даъвогар – буниси ундан кўра фақиҳроқ эди – «Ҳа, ўртамизда Аллоҳнинг Китоби билан ҳукм чиқаринг ва менга (сўзлашга) изн беринг», деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Гапир», дедилар. «Менинг ўғлим мана буникида мардикор эди, унинг аёли билан зино қилиб қўйибди. Менга ўғлимни тошбўрон қилиш лозимлиги айтилди. Мен унинг ўрнига юзта қўй ва бир чўри қиз товон тўладим. Кейин аҳли илмлардан сўрасам, улар ўғлимни юз дарра уриб, бир йил сургун қилиш ва мана бунинг аёлини тошбўрон қилиш лозимлигини айтишди», деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, мен сизларнинг ўртангизда Аллоҳнинг Китоби билан ҳукм чиқараман: чўри қиз ва қўйлар қайтарилади, ўғлингга юз дарра ва бир йил сургун лозим бўлади. Эй Унайс, манавининг хотинининг олдига боргин-да, агар тан олса, уни тошбўрон қилгин», дедилар. У ўша аёлнинг олдига борган эди, у тан олди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни тошбўрон қилишга буюрдилар».