277- حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَيْلانَ، قَالَ: حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ أَبِي وَائِلٍ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ، قَالَ: صَلَّيْتُ لَيْلَةً مَعَ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمْ يَزَلْ قَائِمًا حَتَّى هَمَمْتُ بِأَمْرِ سُوءٍ قِيلَ لَهُ: وَمَا هَمَمْتَ بِهِ ؟ قَالَ: هَمَمْتُ أَنْ أَقْعُدَ وَأَدَعَ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم
- Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир туни Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам билан бирга намоз ўқидим. У зот қиёмда узоқ турганларидан ёмон иш қилмоқчи бўлдим. «Нима қилмоқчи бўлдингиз?», дейилди. Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламни ўз ҳолларида қолдириб ўтириб олмоқчи бўлдим».
