394- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَرَ، قَالَ: حَدَّثَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: قُبِضَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَوْمَ الاثْنَيْنِ فَمَكَثَ ذَلِكَ الْيَوْمَ وَلَيْلَةَ الثُّلاثَاءِ، وَدُفِنَ مِنَ اللَّيْلِ،
وَقَالَ سُفْيَانُ: وَقَالَ غَيْرُهُ: يُسْمَعُ صَوْتُ الْمَسَاحِي مِنْ آخِرِ اللَّيْلِ
- Жаъфар ибн Муҳаммад отасидан ривоят қилади:
«Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам душанба куни вафот қилдилар ва ўша куни-ю, сешанбанинг тунигача (дафн қилинмай) қолдилар ва тунда дафн қилиндилар».
Суфён ва бошқа олимлар айтади: «Туннинг охирида белкурак овози эшитилар эди».
