Забидий (2175)
41/2- بَابُ: مَنْ رَفَعَ صَوْتَهُ بِالْعِلْمِ
3-боб.
ИЛМда ОВОЗНИ КЎТАРиш ҲАҚИДА
55/60 - عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ الله عَنْهُمَا قَالَ: تـَخَلَّفَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فِي سَفْرَةٍ سَافَرْنَاهَا، فَأَدْرَكَنَا - وَقَدْ أَرْهَقَتْنَا الصَّلَاةُ - وَنَحْنُ نَتَوَضَّأُ، فَجَعَلْنَا نَـمْسَحُ عَلَى أَرْجُلِنَا، فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ: «وَيْلٌ لِلْأَعْقَابِ مِنَ النَّارِ». مَرَّتَيْنِ أَوْ ثَلَاثًا.
55.60 Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Сафарларимизнинг бирида Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам биздан ортда қолдилар. Кейин таҳорат қилаётганимизда етиб келдилар. Намоз бизни шошириб қўйган эди. Оёқларимизни масҳ торт(гандек юв)аётган эдик, шунда у зот бор овозлари билан: «Товонларнинг ҳолига дўзахдан вой бўлсин!» деб икки ёки уч марта нидо қилдилар».
3 – كتاب: العِلمِ
ИЛМ КИТОБИ
40/1- بَاب: فَضْلِ الْعِلْمِ
40.1-боб.
ИЛМНИНГ ФАЗИЛАТИ ҳақида
54/59- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: بَيْنَمَا النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فِي مَجْلِسٍ يُحَدِّثُ الْقَوْمَ، جَاءَهُ أَعْرَابِيٌّ فَقَالَ: مَتَى السَّاعَةُ؟ فَمَضَى رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يُـحَدِّثُ، فَقَالَ بَعْضُ الْقَوْمِ: سَـمِعَ مَا قَالَ فَكَرِهَ مَا قَالَ. وَقَالَ بَعْضُهُمْ: بَلْ لَمْ يَسْمَعْ، حَتَّى إِذَا قَضَى حَدِيثَهُ قَالَ: «أَيْنَ - أُرَاهُ - السَّائِلُ عَنِ السَّاعَةِ؟» قَالَ: هَا أَنَا يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «فَإِذَا ضُيِّعَتِ الْأَمَانَةُ فَانْتَظِرِ السَّاعَةَ». قَالَ: كَيْفَ إِضَاعَتُهَا؟ قَالَ: «إِذَا وُسِّدَ الْأَمْرُ إِلَى غَيْرِ أَهْلِهِ فَانْتَظِرِ السَّاعَةَ».
54.59 Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир мажлисда одамларга ҳадис айтаётганларида бир аъробий келиб: «Соат (Қиёмат) қачон?» деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сўзларида давом этавердилар. Баъзи одамлар: «У зот унинг гапирганини эшитдилар-у, гапини ёқтирмадилар», дейишди, баъзилари эса: «Йўқ, эшитмадилар», дейишди. У зот сўзларини тугатгач: «Қиёмат ҳақида сўраган – менимча шундай дедилар – қани?» дедилар. «Мана мен, эй Аллоҳнинг Расули!» деди. «Қачон омонат зое қилинса, қиёматни кутавер!» дедилар. «Уни зое қилиш қандай бўлади?» деди. «Қачон иш ўз аҳлидан бошқасига топширилса, қиёматни кутавер!» дедилар».
53/58- وَعَنْهُ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: إِنِّي أَتَيْتُ رَسُولَ الله صلى الله عليه وسلم قُلْتُ: أُبَايِعُكَ عَلَى الْإِسْلَامِ، فَشَرَطَ عَلَيَّ: وَالنُّصْحِ لِكُلِّ مُسْلِمٍ. فَبَايَعْتُهُ عَلَى هَذَا.
53.58 Жарир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Мен Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга бориб: «Мен сизга мусулмон бўлишга байъат қиламан», дедим. Шунда у зот менга ҳар бир мусулмонга холис бўлишни ҳам шарт қилдилар ва мен у зотга шунга байъат қилдим».
39/38- بَاب: قَوْلِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم: «الدِّينُ النَّصِيحَةُ».
39.38-боб.
НАБИЙ СОЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВАСАЛЛАМНИНГ «ДИН – АЛЛОҲга,
УНИНГ РАСУЛИга ҳамда МУСУЛМОНЛАРНИНГ ИМОМЛАРИ*
ва оммасига холис бўлишДИР» ДЕГАН сўзЛАРИ ВА АЛЛОҲ ТАОЛОНИНГ «...агар Аллоҳга ва Расулига ихлосли бўлсалар...» ДЕГАН сўзи ҲАҚИДА
* «Имом» сўзи луғатда «эргашиладиган шахс» маъносини билдиради. Шаръий истилоҳда эса ўрнига қараб турли маъноларда ишлатилади. Бу ўринда мусулмонларнинг диний ва сиёсий раҳбарлари кўзда тутилган. Ислом давлати халифаларини ҳам имом деб номлашган. Илм ва тафаккур бобида юксак мақомга эришган алломалар, мазҳаббошилар, муҳаддисларга ҳам «имом» унвони берилган, масалан: Имом Бухорий, Имом Муслим, Имом Аъзам, Имом Ғаззолий каби.
52/57- عَنْ جَرِيرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ البَجَلِيّ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: بَايَعْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَلَى إِقَامِ، الصَّلَاةِ، وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ، وَالنُّصْحِ لِكُلِّ مُسْلِمٍ.
52.57 Жарир ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга намозни тўкис адо этиш, закот бериш ва ҳар бир мусулмонга холис бўлишга байъат қилдим».
51/55- عَنْ أَبِي مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ،، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ يَحْتَسِبُهَا فَهُوَ لَهُ صَدَقَةٌ».
51.55 Абу Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар киши ўз аҳли-оиласига савоб умидида нафақа қилса, бу унга садақадир», дедилар».
38/37- بَاب: مَا جَاءَ أَنَّ الْأَعْمَالَ بِالنِّيَّةِ
38.37-боб.
АМАЛЛАР НИЯТ ВА савоб умидига кўра ЭКАНИ ҳақида
50/54- عَنْ عُمَرَ رَضِيَ الله عَنْهُ، حَدِيثُ: إِنـَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَقَدْ تَقَدَّمَ فِي أَوَّلِ الكِتَابِ، وَزَادَ هُنَا بَعْدَ قَوْلِهِ: وَإِنَّـمَا َلِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى: فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، وَسَرَدَ بَاقِيَ الـحَدِيثِ.
50.54 Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: