Забидий (2175)
1533/28 – بَاب: فِي الْحَوْضِ
1533.28-БОБ.
ҲАВЗ хусусида
2078/6579 - عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ الله عَنْهُمَا، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: «حَوْضِي مَسِيرَةُ شَهْرٍ، مَاؤُهُ أَبْيَضُ مِنَ اللَّبَنِ، وَرِيحُهُ أَطْيَبُ مِنَ الْمِسْكِ، وَكِيزَانُهُ كَنُجُومِ السَّمَاءِ، مَنْ شَرِبَ مِنْهَا فَلَا يَظْمَأُ أَبَدًا».
.20786579. Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳумо деди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳавзим бир ойлик йўлдир. Унинг суви сутдан оқроқ, ҳиди мушкдан хушбўй, кўзалари осмон юлдузлари кабидир. Ким ундан ичса, ҳеч қачон ташна бўлмайди», дедилар».
Изоҳ: Ҳавзнинг катталиги ҳақида келган ҳадисларда унинг ҳажми турлича тавсифланган. Масалан, ушбу ҳадисда унинг катталиги бир ойлик масофага тенг, дейилган бўлса, бошқа бир ҳадисда уч кунлик йўлга тенглиги айтилган. Бундан бошқа ўлчамлар айтилган ривоятлар ҳам бор. Уламоларимизнинг айтишларича, бундан мақсад Ҳавзнинг жуда катталигини ифода қилишдир. Арабларда бундай ифодалар кўп учрайди.
2077/6569 - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: قَالَ النَّبِيُّصلى الله عليه وسلم: «لَا يَدْخُلُ أَحَدٌ الْجَنَّةَ إِلَّا أُرِيَ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ لَوْ أَسَاءَ لِيَزْدَادَ شُكْرًا، وَلَا يَدْخُلُ النَّارَ أَحَدٌ إِلَّا أُرِيَ مَقْعَدَهُ مِنَ الْجَنَّةِ لَوْ أَحْسَنَ، لِيَكُونَ عَلَيْهِ حَسْرَةً».
.20776569. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Ҳеч бир киши агар ёмонлик қилса, борадиган дўзахдаги ўрни ўзига кўрсатилмай туриб, жаннатга кирмайди, токи шукри зиёда бўлсин. Ҳеч бир киши агар яхшилик қилса, борадиган жаннатдаги ўрни ўзига кўрсатилмай туриб, дўзахга кирмайди, токи унга ҳасрат бўлсин».
2076/6562 - عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ: «إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ رَجُلٌ عَلَى أَخْمَصِ قَدَمَيْهِ جَمْرَتَانِ، يَغْلِي مِنْهُمَا دِمَاغُهُ كَمَا يَغْلِي الْمِرْجَلُ وَالْقُمْقُمُ».
.20766562. Нуъмон ибн Башир розияллоҳу анҳу деди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Қиёмат куни дўзах аҳлининг энг азоби енгили – оёғининг тагига иккита чўғ қўйилиб, ундан мияси қозон ва қумғон қайнагандек қайнайдиган кишидир», деяётганларини эшитдим».
2075/6559 - عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ الله عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «يَخْرُجُ قَوْمٌ مِنَ النَّارِ بَعْدَ مَا مَسَّهُمْ مِنْهَا سَفْعٌ، فَيَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ، فَيُسَمِّيهِمْ أَهْلُ الْجَنَّةِ: الْجَهَنَّمِيِّينَ».
.20756559. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу сўзлаб берди:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бир қавм дўзахда бир аланга текканидан кейин ундан чиқиб, жаннатга киради. Жаннат аҳли уларни «жаҳаннамийлар» деб атайди», дедилар».
2074/6551 - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «مَا بَيْنَ مَنْكِبَيِ الْكَافِرِ مَسِيرَةُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ لِلرَّاكِبِ الْمُسْرِعِ».
.20746551. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кофирнинг икки елкасининг ораси чопағон отлиқ учун уч кунлик йўлдир», дедилар».
Изоҳ: Ҳадиси шарифда айтилган таъриф кофирнинг дўзахдаги ҳолатидир. Азоб янада шиддатли бўлиши учун дўзах аҳлининг тана аъзолари шишириб, катталаштириб ташланади.
2073/6549 - عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ الله عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «إِنَّ اللهَ يَقُولُ لِأَهْلِ الْجَنَّةِ: يَا أَهْلَ الْجَنَّةِ. فَيَقُولُونَ: لَبَّيْكَ رَبَّنَا وَسَعْدَيْكَ، فَيَقُولُ: هَلْ رَضِيتُمْ؟ فَيَقُولُونَ: وَمَا لَنَا لَا نَرْضَى وَقَدْ أَعْطَيْتَنَا مَا لَمْ تُعْطِ أَحَدًا مِنْ خَلْقِكَ، فَيَقُولُ: أَنَا أُعْطِيكُمْ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ، قَالُوا: يَا رَبِّ، وَأَيُّ شَيْءٍ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ؟ فَيَقُولُ: أُحِلُّ عَلَيْكُمْ رِضْوَانِي، فَلَا أَسْخَطُ عَلَيْكُمْ بَعْدَهُ أَبَدًا».
.20736549. Абу Саъид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Аллоҳ жаннат аҳлига: «Эй жаннат аҳли!» дейди. Улар: «Лаббайка Роббана ва саъдайка!» дейишади. «Рози бўлдингизми?» дейди. «Яратганларингдан ҳеч кимга бермаганингни бизга берасан‑у, нега рози бўлмайлик?» дейишади. У Зот: «Сизларга бундан ҳам афзалини бераман», дейди. Улар: «Эй Робб, қайси нарса бундан афзал экан?» дейишади. У Зот: «Сизларга розилигимни нозил қиламан, бундан кейин сизлардан ҳеч қачон норози бўлмайман», дейди».