1527/22 – بَاب: سَكَرَاتِ الْمَوْتِ
1527.22-БОБ.
Ўлим талвасаси ҳақида
2065/6511 - عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ الله عَنْهَا قَالَتْ: كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْأَعْرَابِ جُفَاةً، يَأْتُونَ النَّبِيَّ r فَيَسْأَلُونَهُ: مَتَى السَّاعَةُ، فَكَانَ يَنْظُرُ إِلَى أَصْغَرِهِمْ فَيَقُولُ: «إِنْ يَعِشْ هَذَا لَا يُدْرِكْهُ الْهَرَمُ حَتَّى تَقُومَ عَلَيْكُمْ سَاعَتُكُمْ». يَعْنِي: مَوْتَهُمْ.
.20656511. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Баъзи аъробийлар қўрс бўларди. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб, «Қиёмат қачон?» деб сўрашарди. У зот уларнинг энг кичигига қараб, «Агар мана бу яшаса, унга қарилик етмай туриб, қиёматингиз қоим бўлади», дердилар».*