2107/6778 - عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ t قَالَ: مَا كُنْتُ لِأُقِيمَ حَدًّا عَلَى أَحَدٍ فَيَمُوتَ، فَأَجِدَ فِي نَفْسِي، إِلَّا صَاحِبَ الْخَمْرِ، فَإِنَّهُ لَوْ مَاتَ لَوَدَيْتُهُ، وَذَلِكَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ r لَمْ يَسُنَّهُ.

1552/2 – بَاب: كَرَاهية لَعْنِ شَارِبِ الْخَمْرِ وَ أنَّهُ لَيسَ بِكَافر

1552.2‑БОБ.

ХАМР ИЧУВЧИНИ ЛАъНАТЛАШНИнг КАРИҲ
КЎРИЛГАНИ, Унинг диндан ЧИҚМАСЛИГИ ҲАҚИДА

2108/6780 - عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ الله عَنْهُ: أَنَّ رَجُلًا عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ r كَانَ اسْمُهُ عَبْدَ اللهِ، وَكَانَ يُلَقَّبُ حِمَارًا، وَكَانَ يُضْحِكُ رَسُولَ اللهِ r، وَكَانَ النَّبِيُّ r قَدْ جَلَدَهُ فِي الشَّرَابِ، فَأُتِيَ بِهِ يَوْمًا فَأَمَرَ بِهِ فَجُلِدَ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: اللَّهُمَّ الْعَنْهُ، مَا أَكْثَرَ مَا يُؤْتَى بِهِ؟! فَقَالَ النَّبِيُّ r: «لَا تَلْعَنُوهُ، فَوَاللهِ مَا عَلِمْتُ إِلَّا أَنَّهُ يُحِبُّ اللهَ وَرَسُولَهُ».

1553/3 – بَاب: لَعْنِ السَّارِقِ

1553.3‑БОБ.

ЎҒРИНИнг исмини АЙТМАсдан уни ЛАъНАТЛАШ ҲАҚИДА

2109/6783 - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ r قَالَ: «لَعَنَ اللهُ السَّارِقَ يَسْرِقُ الْبَيْضَةَ فَتُقْطَعُ يَدُهُ، وَيَسْرِقُ الْحَبْلَ فَتُقْطَعُ يَدُهُ».

.21096783. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ ўғрини лаънатласин, тухум ўғирлайди‑да, қўли кесилади, арқон ўғирлайди‑да, қўли кесилади», дедилар».

Аъмаш айтади: «Ўша(тухум)ни темир дубулға деб, арқонни эса бир неча дирҳам турадигани деб билишар эди».

Изоҳ: Уламолар бу ҳақда асосан икки хил фикр айтишган: 1. «Тухум» деганда дубулға назарда тутилган, чунки каллани қиличдан ҳимояловчи дубулға тухум шаклида бўлади. 2. Бу ерда тухум назарда тутилган бўлиб, оддий, арзимас нарса ўғирлаб ўрганган одам кейинчалик каттароқ ўғриликка ўтиб, қўли кесилиши таъкидланмоқда. Ҳадисда айтилган арқон ҳам худди шундай.