123/6. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Бир кеча Набий соллаллоҳу алайҳи васалламни тополмай қолдим. Ахтариб борсам, рукуъ (ёки сажда) қилаётган эканлар. Унда:

سُبْحَانَكَ وَبِحَمْدِكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ

«Субҳанака ва биҳамдика ла илаҳа илла анта»ни айтаётган эдилар.

(Маъноси: Сенга ҳамд айтиш билан Сени поклайман. Сендан бошқа илоҳ йўқ.)

Имом Муслим ривоятлари.

* وفي رواية في مسلم: "فوقعت يدي على بطن قدميه وهو في المسجد، وهما منصوبتان وهو يقول: "اللهم أعوذ برضاك من سخطك، وبمعافاتك من عقوبتك، وأعوذ بك منك، لا أحصي ثناء عليك، أنت كما أثنيت على نفسك".

Муслимнинг бошқа бир ривоятларида Оиша розияллоҳу анҳо:

«Менинг қўлим Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг оёқлари ўртасига тегиб кетди. У зот оёқларини узатиб, саждада турганларида:

اللهُمَّ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لاَ أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ

 «Аллоҳумма аъузу бика биризока мин сахотика ва бимуъаафаатика мин ъуқубатика ва аъузу бика минка, ла уҳсий санаан ъалайк, анта кама аснайта ъала нафсик»ни ўқиётган эдилар».

(Маъноси: Эй Раббим, Сенинг розилигинг билан ғазабингдан, офиятинг билан уқубатингдан паноҳ тилайман. Сенинг номинг ила Сендан паноҳ тилайман (яъни ғазабингдан). Мен Сенга Сен ўзингга сано айтганинг каби кўп сано айта олмайман.)