210-ҳадис

210/1. Абдуллоҳ ибн Соиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қуёш заволга оғганидан кейин пешиндан олдин тўрт ракъат намоз ўқир ва: «Бу бир соатки, унда осмон эшиклари очилади. Мен учун солиҳ амалларим ана шу соатда кўтарилишини яхши кўраман», дер эдилар.

Имом Термизий ривоят қилиб, ҳасан ҳадис дедилар.

ويستحب كثرة الأذكار بعد وظيفة الظهر لعموم قول الله تعالى: (وسبح بحمد ربك بالعشي والإبكار) قال أهل اللغة: العشي من زوال الشمس إلى غروبها.
قال الإمام أبو منصور الأزهري: العشي عند العرب: ما بين أن تزول الشمس إلى أن تغرب.

Ғофир сурасининг 55-оятидаги Аллоҳнинг:

«Васаббиҳ биҳамди роббика бил ъашиййи вал`ибкар» (Қуёш оғганида ва кечқурун Раббингизга ҳамд  айтиш ила Уни покланг), деган сўзига биноан пешиндан кейин зикрни кўпайтириш мустаҳабдир. Тилшунослар «ал-ъашиййи» сўзини «қуёш заволга кетганидан то ботгунгача бўлган пайт», деб айтишади. Арабларда ҳам ундан қуёш заволга кетганидан то ботгунгача бўлган фурсат тушунилади.

* لما روينا في كتاب الترمذي عن عبد الله بن السائب رضي الله عنه، "أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يصلي أربعا بعد أن تزول الشمس قبل الظهر، وقال: إنها ساعة تفتح فيها أبواب السماء فأحب أن يصعد لي فيها عمل صالح". قال الترمذي: حديث حسن.

Улашиш
|
|
Нусха олиш