212/1. Умму Салама розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга шомга азон айтилганида,

اللهُمَّ هَذَا إِقْبَالُ لَيْلِكَ وَإِدْبَارُ نَهَارِكَ وَأصْوَاتُ دُعَاتِكَ فَاغْفِرْ لِي

«Аллоҳумма ҳаза иқбалу лайлика ва идбару наҳарика ва асваату дуъатика фағфирлий», деб айтишни ўргатдилар».

(Маъноси: Аллоҳим, бу (шом азони) кечангнинг келиши, кундузингнинг кетиши, Сенга дуо қилувчиларнинг овозидир. Бас, Менинг гуноҳларимни кечир.)

Абу Довуд ва Термизий ривоятлари.