228/12. Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон тўшакларига ётадиган бўлсалар:

الحَمْدُ للهِ الَّذِي أطْعَمَنَا وَسَقَانَا وَكَفَانَا وَآوَانَا فَكَمْ مِمَّنْ لاَ كَافِيَ لَهُ وَلاَ مُؤْوِيَ

«Алҳамду лиллаҳиллазий атъамана ва сақоонаа ва кафаанаа ва ааваана факам мимман лаа кафийа лаҳу ва лаа му`вийа», деб айтар эдилар.

(Маъноси: Бизни едирган, ичирган, кифоя қилган ва бошпана берган Аллоҳга ҳамд бўлсин. Қанчадан-қанча кишиларнинг сақлагувчиси ва бошпана бергувчиси йўқ.)

Имом  Муслим, Абу Довуд, Термизий ривоятлари.