229/13. Абу Зуҳайр Анморий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

Расулуллоҳ алайҳиссалом агар кечаси жойларига ётсалар:

بِاسْمِ اللهِ وَضَعْتُ جَنْبِي اللهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي وَأَخْسيءْ شَيْطَانِي وَفُكَّ رِهَانِي وَاجْعَلْنِي فِي النَّدِيِّ الأَعْلَى

«Бисмиллаҳи вазоъту жамбий, Аллоҳуммағфир лий занбий ва ахсиъ шайтоний ва фукка риҳааний важъалний фин надиййил аъла», деб айтардилар.

(Маъноси: Аллоҳнинг исми билан ёнимни қўйдим, Аллоҳим, гуноҳларимни кечир, шайтонимни ҳайда, гаровдаги нарсаларимни еч ва мени олий жамоалар (яъни, фаришталар) мажлисида қил.)

Абу Довуд ривоятлари.