306/1. Ибн Аббосдан розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:

Албатта Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам маҳзунликда:

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ العَظِيمُ الحَلِيمُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ العَرْشِ العَظِيمِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ، وَرَبُّ الأَرْضِ، رَبُّ العَرْشِ الكَرِيم.

«Лаа илаҳа иллаллоҳул ъазиймул ҳалийм, Лаа илаҳа иллаллоҳу роббул ъаршил ъазийм, Лаа илаҳа иллаллоҳу роббус самавати ва роббул арзи роббул ъаршил карийм», деб айтардилар.

(Маъноси: «Ҳалим ва улуғ Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ. Улуғ аршнинг рабби бўлган Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ. Мукаррам аршнинг ва еру осмонларнинг рабби бўлган Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ.)

Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.

Имом Муслимнинг ривоятларида: "Набий саллаллоҳу алайҳи васалламга бирор муҳим иш тушса ёки ғам‑ғусса етса ана шу сўзларни айтганлар", деб айтилган.