Албатта, жаннатда бир эшик бор. У «Зуҳо» деб номланади. Қиёмат куни бўлганда, бир жарчи нидо қилиб: «Зуҳо намозини доим ўқувчилар қани? Бу сизларнинг эшигингиздир. Унга Аллоҳнинг раҳмати ила киринглар», дейди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Табароний ривояти.
* إِنَّ فِي الْجَنَّةِ بَابًا يُقَالَ لَهُ «الضُّحَى» فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَيْنَ الَّذِينَ كَانُوا يُدَاوِمُونَ عَلى صَلاَةِ الضُّحَى؟ هَذَا بَابُكُمْ فَادْخُلُوهُ بِرَحْمَةِ اللهِ.
(رواه الطبراني عن أبي هريرة)