Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Йўллар (чети)да ўтиришдан сақланинглар”, деганларида, саҳобалар бунинг чораси йўқ, чунки биз у ерда ўтириб сўзлашамиз, дейишди. У зот (алайҳиссалом): «Ўтирмасликдан бошқа илож бўлмаса, унда йўл ҳақини адо этинглар», деганларида, саҳобалар: «Унда йўл ҳақи нима?» дейишди. Шунда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): «Кўзни (номаҳрамларга тушишидан) тўсиш, озор беришдан тийилиш, саломга алик олиш, амри маъруф ва наҳйи мункар, яъни яхшиликка буюриб, ёмонликдан қайтариб туриш», дедилар.
Бухорий ривояти.
* إِيَّاكُمْ وَالْجُلُوسَ عَلَى الطُّرُقَاتِ، فَقَالُوا مَا لَنَا بُدٌّ، إِنَّمَا هِيَ مَجَالِسُنَا نَتَحَدَّثُ فِيهَا، قَالَ: فَإِذَا أَبَيْتُمْ إِلاَّ الْمَجَالِسَ، فَأَعْطُوا الطَّرِيقَ حَقَّهَا، قَالُوا، وَمَا حَقُّ الطَّرِيقِ؟ قَالَ: غَضُّ الْبَصَرِ، وَكَفُّ الأذَى، وَرَدُّ السَّلاَمِ، وَأَمْرٌ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهْيٌ عَنِ الْمُنْكَرٍ.
(رواه البخاري)