Ҳожи бўлган ҳолда тунаб, ғозий бўлган ҳолда тонг оттирганларга мунча ҳам яхши. У шундай кишики, софдил, болалари кўп, камтар ва дунёдан озига қаноат қилувчи, уйига кулган ҳолда кириб, кулган ҳолда чиқади. Менинг жоним измида бўлган Зотга қасамки, ана ўша кишилар Аллоҳ азза ва жалла йўлида ғазот ва ҳаж қилувчилардир.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Дайламий ривояти.
* طُوبَى لِمَنْ بَاتَ حَاجًّا وَأَصْبَحَ غَازِيًا، رَجُلٌ مَسْتُور ذُو عِيَالٍ مُتَعَفِّفٌ قَانِعٌ بِاليَسِيرِ مِنَ الدُّنْيَا يَدْخُلُ عَلَيْهِمْ ضَاحِكًا، وَيَخْرُجُ مِنْهُمْ ضَاحِكًا، فَوالَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ، إِنَّهُمُ الْحَاجُّونَ الغَازُونَ فِي سَبِيلِ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ.
(رواه الديلمي عن أبي هريرة)