Буларни ёлғон деб ҳисобламайман: бир киши одамлар орасини ислоҳ қилиш мақсадида бир сўз айтса-да, бу билан фақат ислоҳни хоҳласа; бир киши урушда ёлғон сўзласа ва яна бир киши хотинига ёлғон гапирса ҳамда хотин эрига ёлғон сўзласа.
Абу Довуд ривояти.
* لاَ أَعُدُّهُ كَاذِبًا: الرَّجُلُ يُصْلِحُ بَيْنَ النَّاسِ يَقُولُ الْقَوْلَ وَلا يُرِيدُ بِهِ إِلاَّ الإصْلاَحَ وَالرَّجُلُ يَقُولُ فِي الْحَرْبِ، وَالرَّجُلُ يُحَدِّثُ امْرَأَتَهُ، وَالْمَرْأَةُ تُحَدِّثُ زَوْجَهَا.
(رواه أبو داود)