Аллоҳ бандага бирор неъматни ато қилса-ю, ўша неъматга «Алҳамдулиллоҳ» деса, унинг шукрини адо қилибди. Иккинчи гал айтса, Аллоҳ унинг савобини янгилабди. Учинчи дафъа айтса, Аллоҳ унинг гуноҳларини кечирибди.
Жобир (розияллоҳу анҳу)дан. Байҳақий ривояти.
* مَا أَنْعَمَ اللهُ تَعَالَى عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً، فَقَالَ: (الْحَمْدُ للهِ) إلا أَدَّى شُكْرَهَا، فَإِنْ قَالَهَا الثَّانِيَةَ، جَدَّدَ اللهُ ثَوَابَهَا، فَإنْ قَالَهَا الثَّالِثَةَ غَفَرَ اللهُ لَهُ ذُنُوبَهُ.
(رواه البيهقي عن جابر)