Ким балога йўлиққанида, сабр қилса, бирор нарса ато этилганида, шукр қилса, зулм ўтказилганида кечириб юборса ва ўзи зулм қилиб қўйиб, истиғфор айтса, ана шу кишилар учун омонлик бўлиб, улар ҳидоят топганлардир.
Сахбара (розияллоҳу анҳу)дан. Байҳақий ривояти.
* مَنْ ابْتُلِىَ فَصَبرَ، وَأعْطِىَ فَشَكَرَ، وَظُلِمَ فَغَفَرَ، وَظَلَمَ فَاسْتَغْفَرَ، أُولَئِكَ لَهُمُ الأمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ.
(رواه البيهقي عن سخبرة)