Ким тоғдан ўзини ташлаб жонига қасд қилса, жаҳаннамда экан, абадул абад, доимо ўзини (тепадан) ташлайверади. Ким заҳар ичиб ўз жонига қасд қилса, қўлида ушлаган заҳарини ичганича абадул абад жаҳаннамда бўлади. Ким ўзини темир билан ўлдирса, қўлидаги темири билан олиб келиниб, жаҳаннамда абадул абад унинг қорнига (суқиб турилади).
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Бухорий ривояти.
* مَنْ تَرَدَّى مِنْ جَبَلٍ فَقَتَلَ نَفْسَهُ فَهُوَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ يَتَرَدَّى فِيهِ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا، وَمَنْ تَحَسَّى سُمًّا فَقَتَلَ نَفْسَهُ فَسَمُّهُ فِي يَدِهِ يَتَحَسَّاهُ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا، وَمَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِحَدِيدَةٍ فَحَدِيدَتُهُ فِي يَدِهِ يُجَأُ بِهَا فِي بَطْنِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا.
(رواه البخاري عن أبِي هريرة)