Ўлим фариштаси бир киши ўлаётганда ҳозир бўлди. Унинг аъзосини ёриб кўриб, яхши амал топа олмади. Сўнгра қалбини ёриб кўриб ҳам, яхши амал топа олмади. Кейин жағини ёриб кўриб ҳам, тилининг бир томони танглайига ёпишиб «Ла илаҳа иллаллоҳ» деб айтган сўзини топди. Мана шу айтган Ихлос калимаси сабабли унинг гуноҳлари кечирилди.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан. Ибн Абу Дунё ривояти.
* حَضِرَ مَلَكُ الْمَوْتِ رَجُلاً يموتُ، فَشَقَّ أَعْضَاءَهُ، فَلَمْ يَجِدْهُ عَمِلَ خَيْرًا، ثُمَّ شَقَّ قَلْبَهُ فَلَمْ يَجِدْ فِيْهِ خَيْرًا، فَفَكَّ لَحْيَيْهِ فَوَجَدَ طَرَفَ لِسَانِهِ لاَصِقًا بِحَنكِهِ يَقُولُ: لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ فَغُفِرَ لَهُ بِكَلِمَةِ الإِخْلاَصِ.
(رواه ابن أبي الدنيا عن أبي هريرة)