Абу Умома розияллоҳу анҳу деди:

«Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларидан дастурхон йиғиштириб олинса: «Алҳамду лиллаҳи ҳамдан касирон тоййибан мубарокан фиҳи, ғойро муваддаъин ва ла мустағнин анҳу роббана», деб дуо қилардилар».

Дуонинг маъноси: «Аллоҳга шундай кўп ҳамд бўлсинки, у ҳамд (камчиликлардан) пок, барокотли, (бир марта айтиб, кейин) ташлаб қўйилмайдиган, беҳожат бўлинмайдиган (яъни у ҳамдни айтишга доим муҳтож бўлиб туриладиган ҳамд бўлсин). Эй Роббимиз!».