229-ҳадис

Абу Зарр розияллоҳу анҳу айтади:

«Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам: «Мен жаннатга биринчи бўлиб кирадиган кишини ва дўзахдан охирги бўлиб чиқадиган кишини биламан. Қиёмат кунида бир киши келтирилади ва «Унга энг кичик гуноҳларини кўрсатинг», дейилади. Катта гуноҳлари эса яширилади ва унга: «Мана бу куни мана бундай қилган эдинг», дейилади. У буни инкор қилмай тан олади. Катталаридан хавотирда туради. Унга: «Қилган ҳар бир гуноҳи ўрнига савоб беринглар», дейилади. У: «Мени шундай гуноҳларим борки, мен уларни бу ерда кўрмаяпман», дейди», дедилар».

Абу Зарр розияллоҳу анҳу айтади: «(Шу гапларни айтганда) Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламни кўрдим. У зот кулдилар, ҳатто озиқ тишлари кўриниб кетди».

229- حَدَّثَنَا أَبُو عَمَّارٍ الْحُسَيْنُ بْنُ حُرَيْثٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، قَالَ: حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ، عَنِ الْمَعْرُورِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: إِنِّي لأَعْلَمُ أَوَّلَ رَجُلٍ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ، وَآخَرَ رَجُلٍ يَخْرُجُ مِنَ النَّارِ، يُؤْتَى بِالرَّجُلِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَيُقَالُ: اعْرِضُوا عَلَيْهِ صِغَارَ ذُنُوبِهِ وَيُخَبَّأُ عَنْهُ كِبَارُهَا، فَيُقَالُ لَهُ: عَمِلْتَ يَوْمَ كَذَا وَكَذَا، كَذَا، وَهُوَ مُقِرٌّ، لا يُنْكِرُ، وَهُوَ مُشْفِقٌ مِنْ كِبَارِهَا، فَيُقَالُ: أَعْطُوهُ مَكَانَ كُلِّ سَيِّئَةٍ عَمِلَهَا حَسَنَةً، فَيَقُولُ: إِنَّ لِي ذُنُوبًا مَا أَرَاهَا هَاهُنَا.

    قَالَ أَبُو ذَرٍّ: فَلَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم، ضَحِكَ حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ

    Улашиш
    |
    |
    Нусха олиш