36-КИТОБ
РАСУЛУЛЛОҲ СОЛЛОЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВАСАЛЛАМ ҲАЗИЛЛАРИНИНГ ВАСФИ
باب ما جاء في صفة مزاح رسول الله صلى الله عليه وسلم
(36)

Осим Аҳвал раҳматуллоҳи алайҳ Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилади:

«Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам унга (яъни: Анасга) «Эй икки қулоқли», деган эканлар».

Маҳмуд: «Абу Усома: «У зот Анас билан ҳазиллашганлар», деган», деди.

235- حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَيْلانَ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ، عَنْ شَرِيكٍ، عَنْ عَاصِمٍ الأَحْوَلِ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: إِنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم، قَالَ لَهُ: يَا ذَا الأُذُنَيْنِ،

قَالَ مَحْمُودٌ: قَالَ أَبُو أُسَامَةَ: يَعْنِي يُمَازِحُهُ

Улашиш
|
|
Нусха олиш

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу айтади:

«Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам биз билан аралашиб юрар эдилар. Ҳатто менинг укамга: «Эй Абу Умайр, нима қилиб қўйди нуғайр*?» деганлар».

Абу Исо айтади: «Бу ҳадисдан қуйидаги нарсаларни тушуниш мумкин:

  • Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам ҳазиллашишлари,
  • Ёш болага куня қўйиб, «Абу Нумайр», дея чақиришлари,
  • Ёш болага ўйнаши учун қушча беришнинг зиёни йўқлиги,

Абу Умайрнинг қушчаси бўлиб, уни ўйнаб юрарди. Бир куни у ўлиб қолиб, Абу Умайр маҳзун бўлди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абу Умайрни эркалаб: «Эй Абу Умайр, нима қилиб қўйди нуғайр», деганлар.

* «Нуғайр» сўзи «нуғор»нинг кичрайтирилган шакли бўлиб, у тумшуғи қизил, чумчуққа ўхшаган кичкина қушдир.

236- حَدَّثَنَا هَنَّادُ بْنُ السَّرِيِّ، قَالَ: حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، عَنْ شُعْبَةَ، عَنْ أَبِي التَّيَّاحِ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: إِنْ كَانَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، لَيُخَالِطُنَا حَتَّى يَقُولَ لأَخٍ لِي صَغِيرٍ: يَا أَبَا عُمَيْرٍ، مَا فَعَلَ النُّغَيْرُ ؟.

قَالَ أَبُو عِيسَى: وَفِقْهُ هَذَا الْحَدِيثِ أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم، كَانَ يُمَازِحُ وَفِيهِ أَنَّهُ كَنَّى غُلامًا صَغِيرًا، فَقَالَ لَهُ: يَا أَبَا عُمَيْرٍ. وَفِيهِ أَنَّهُ لا بَأْسَ أَنْ يُعْطَى الصَّبِيُّ الطَّيْرَ، لِيَلْعَبَ بِهِ وَإِنَّمَا، قَالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: يَا أَبَا عُمَيْرٍ، مَا فَعَلَ النُّغَيْرُ ؟ لأَنَّهُ كَانَ لَهُ نُغَيْرٌ يَلْعَبُ بِهِ فَمَاتَ، فَحَزِنَ الْغُلامُ عَلَيْهِ فَمَازَحَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: يَا أَبَا عُمَيْرٍ، مَا فَعَلَ النُّغَيْرُ ؟

Улашиш
|
|
Нусха олиш

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу айтади:

«Саҳобалар: «Эй Аллоҳнинг Расули, сиз ҳам биз билан ҳазиллашасиз-ку?», дейишди. У зот: «Ҳа, лекин мен (ҳазиллашганда ҳам) фақат ростни айтаман», дедилар».

237- حَدَّثَنَا عَبَّاسُ بْنُ مُحَمَّدٍ الدُّورِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ شَقِيقٍ، قَالَ: أَنبأَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ الْمُبَارِكِ، عَنِ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ، عَنْ سَعِيدٍ الْمَقْبُرِيِّ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّكَ تُدَاعِبُنَا، قَالَ:«نَعَم، غَيْرَ أَنِّي لَا أَقُولُ إِلَّا حَقًّا».

Улашиш
|
|
Нусха олиш

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир киши Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламдан уловга миндиришларини сўради. У зот: «Сени туянинг боласига миндираман (яъни бераман)», дедилар. Ҳалиги киши: «Туянинг боласини нима қиламан?!», деди. У зот: «(Миниладиган катта) туяни ҳам туя туғмайдими ахир?», дедилар».

238- حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ، عَنْ حُمَيْدٍ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، أَنَّ رَجُلا اسْتَحْمَلَ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ: إِنِّي حَامِلُكَ عَلَى وَلَدِ نَاقَةٍ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، مَا أَصْنَعُ بِوَلَدِ النَّاقَةِ ؟ فَقَالَ صلى الله عليه وسلم: وَهَلْ تَلِدُ الإِبِلَ إِلَّا النُّوقُ ؟.

Улашиш
|
|
Нусха олиш

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Зоҳир исмли бодиялик бир киши бор эди. У Набий соллоллоҳу алайҳи васалламга бодиядан (мева-чева) ҳадя қилиб турарди. (Бодияга) қайтмоқчи бўлса, Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам унга (озиқ-овқат) бериб юборардилар. Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам: «Зоҳир бизнинг бодиямиз, биз унинг шаҳримиз», дедилар. У зот Зоҳирни яхши кўрардилар. Зоҳир ўта хунук инсон эди. Бир куни у нарса сотиб турганида, Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам келиб, орқасидан бағрларига босдилар. У у зотни кўролмасди. Мана шу ҳолида: «Ким бу, қўйиб юбор мени», деди. Бурилиб, (қучоқлаган киши) Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам эканликларини билди-да, орқасини Набий соллоллоҳу алайҳи васалламнинг кўксиларига янада яхшироқ олиб борди. Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам: «Бу қулни ким сотиб олади», дея бошладилар. У: «Унда, мени жуда арзонлигимни биласиз», деди. Шунда Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам: «Лекин сен Аллоҳ наздида арзон эмассан – ёки «Сен Аллоҳ ҳузурида жуда қимматсан» », дедилар».

239- حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ مَنْصُورٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، قَالَ: حَدَّثَنَا مَعْمَرٌ، عَنْ ثَابِتٍ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، أَنَّ رَجُلا مِنْ أَهْلِ الْبَادِيَةِ كَانَ اسْمُهُ زَاهِرًا، وَكَانَ يُهْدِي إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، هَدِيَّةً مِنَ الْبَادِيَةِ، فَيُجَهِّزُهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، إِذَا أَرَادَ أَنْ يَخْرُجَ، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: إِنَّ زَاهِرًا بَادِيَتُنَا وَنَحْنُ حَاضِرُوهُ وَكَانَ صلى الله عليه وسلم يُحِبُّهُ وَكَانَ رَجُلا دَمِيمًا، فَأَتَاهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، يَوْمًا وَهُوَ يَبِيعُ مَتَاعَهُ وَاحْتَضَنَهُ مِنْ خَلْفِهِ وَهُوَ لا يُبْصِرُهُ، فَقَالَ: مَنْ هَذَا ؟ أَرْسِلْنِي فَالْتَفَتَ فَعَرَفَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فَجَعَلَ لا يَأْلُو مَا أَلْصَقَ ظَهْرَهُ بِصَدْرِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم حِينَ عَرَفَهُ، فَجَعَلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، يَقُولُ: مَنْ يَشْتَرِي هَذَا الْعَبْدَ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، إِذًا وَاللَّهِ تَجِدُنِي كَاسِدًا، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: لَكِنْ عِنْدَ اللهِ لَسْتَ بِكَاسِدٍ أَوْ قَالَ: أَنتَ عِنْدَ اللهِ غَالٍ.

Улашиш
|
|
Нусха олиш

Ҳасан раҳматуллоҳи алайҳ айтади:

«Бир кампир Набий соллоллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига келиб: «Эй Аллоҳнинг Расули, дуо қилинг Аллоҳ мени жаннатга дохил қилсин», деди. У зот: «Эй Фалончанинг онаси, жаннатга кампирлар кирмайди», дедилар. У йиғлаб ортига қайтди. У зот: «Онахонга хабар беринглар. У кампир ҳолида жаннатга кирмайди. Ахир Аллоҳ таоло: «Албатта, Биз уларни дафъатан, махсус яратдик. Бас, уларни бокиралар қилиб қўйдик бир хилдаги тенгдош маҳбубалар», деб марҳамат қилган», дедилар».

240- حَدَّثَنَا عَبْدُ بْنُ حُمَيْدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُصْعَبُ بْنُ الْمِقْدَامِ، قَالَ: حَدَّثَنَا الْمُبَارِكُ بْنُ فَضَالَةَ، عَنِ الْحَسَنِ، قَالَ: أَتَتْ عَجُوزٌ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللهِ، ادْعُ اللَّهَ أَنْ يُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ، فَقَالَ: يَا أُمَّ فُلانٍ، إِنَّ الْجَنَّةَ لا تَدْخُلُهَا عَجُوزٌ، قَالَ: فَوَلَّتْ تَبْكِي، فَقَالَ: أَخْبِرُوهَا أَنَّهَا لا تَدْخُلُهَا وَهِيَ عَجُوزٌ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى، يَقُولُ: إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً، فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا، عُرُبًا أَتْرَابًا

Улашиш
|
|
Нусха олиш