Муғира ибн Шуъба розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам намоз ўқидилар. Ҳатто икки оёқлари шишиб кетди. У зотга: «Аллоҳ сизнинг олдинги-ю кейинги гуноҳларингизни кечирган бўлса, яна ўзингизни шунча қийнайсизми?», дейилди. У зот: «Шукр қилувчи банда бўлмайинми», дедилар».
261- حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، وَبِشْرُ بْنُ مُعَاذٍ، قَالا: حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ، عَنْ زِيَادِ بْنِ عِلاقَةَ، عَنِ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ، قَالَ: صَلَّى رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، حَتَّى انْتَفَخَتْ قَدَمَاهُ، فَقِيلَ لَهُ: أَتَتَكَلَّفُ هَذَا، وَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ ؟ قَالَ: أَفَلا أَكُونُ عَبْدًا شَكُورًا