64-1221. Уқба ибн Ҳорис розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан аср ўқидим. У зот салом бериб бўлгач, шошилганча туриб, аёлларидан бирининг ҳузурига кириб кетдилар. Кейин чиқдилар ва қавмнинг юзида шошилганларидан ажабланишни кўриб: «Намоздалигимда ҳузуримиздаги бир ёмбини* эслаб қолдим. Унинг кечгача [ёки тонггача] ҳузуримизда қолишини истамай, уни тақсимлашга буюрдим», дедилар».

* Биз «ёмби» деб таржима қилган «тибр» сўзи ишлов берилмаган бир парча олтин ёки кумуш маъносини англатади

1. Маждуддин ал-Фирузободий. Ал-Қомусул муҳит. – Ж. 1. – Байрут: Дорул маърифа, йили кўрсатилмаган. – Б. 278.
2. Ан-Наъим. Арабча-ўзбекча луғат. – Тошкент: Абдулла Қодирий номидаги халқ мероси нашриёти, 2003. – Б. 91.