65-1233. Курайбдан ривоят қилинади:
(«Ибн Аббос, Мисвар ибн Махрама ва Абдурраҳмон ибн Азҳар розияллоҳу анҳум уни Оиша розияллоҳу анҳонинг ёнига юбораётиб, «У кишига барчамиздан салом айт ва аср намозидан кейинги икки ракъат ҳақида сўра ҳамда унга «Бизга хабар қилинишича, сиз ўша икки ракъатни ўқир экансиз, ҳолбуки, бизга етказишларича, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундан қайтарган эканлар», деб айт», дейишди.
Ибн Аббос: «Мен Умар ибн Хаттоб билан бирга одамларни ўша икки ракъат туфайли урар ҳам эдим», деган»
Курайб айтади: «Оиша розияллоҳу анҳонинг ҳузурига кириб, мени нима учун юборишганини унга етказдим. У: «Умму Саламадан сўра», деди. Уларнинг ёнига чиқиб, унинг гапини айтдим. Улар мени Оишанинг ёнига юборганлари каби Умму Саламанинг ҳузурига қайтариб юборишди.)
Умму Салама розияллоҳу анҳо бундай деди: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бундан қайтарганларини эшитган эдим. Кейин аср намозини ўқиганларида икки ракъатни ҳам ўқиганларини кўрдим. Сўнг у зот ҳузуримга кирдилар. Ёнимда ансорлардан Бану Ҳаромлик бир гуруҳ аёллар бор эди. Мен у зотга жорияни юбориб, «Ёнларига тур-да, «Умму Салама сизга: «Эй Аллоҳнинг Расули, бу икки ракъатдан қайтарганингизни эшитган эдим, ҳозир эса уларни ўқиётганингизни кўряпман», деяпти», деб айт. Агар қўллари билан ишора қилсалар, орқангга қайт», дедим. Жория шундай қилди. У зот қўллари билан ишора қилдилар, жория орқасига қайтди. Намоздан чиққач: «Эй Абу Умайянинг қизи,* асрдан кейинги икки ракъат ҳақида сўрабсан. Ҳузуримга Абдулқайсдан бир гуруҳ одамлар келган эди, мени пешиндан кейинги икки ракъатдан машғул қилиб қўйишди. Бу икки ракъат ўша эди», дедилар».
* Абу Умайя Умму Салама розияллоҳу анҳонинг отаси эди.
65- 1233- عَنْ كُرَيْبٍ: سَأَلَ أُمَّ سَلَمَةَ عَنِ الرَّكْعَتَيْنِ بَعْدَ العَصْرِ، فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَة [رضي الله عنها]: سَـمِعْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم يَنْهَى عَنْهُمَا، ثُمَّ رَأَيْتُهُ يُصَلِّيهِمَا حِينَ صَلَّى الْعَصْرَ، ثُمَّ دَخَلَ - وَعِنْدِي نِسْوَةٌ مِنْ بَنِي حَرَامٍ مِنَ الْأَنْصَارِ – قَالَتْ: فَأَرْسَلْتُ إِلَيْهِ الْجَارِيَةَ فَقُلْتُ: قُومِي بِـجَنْبِهِ فَقُولِي لَهُ: تَقُولُ لَكَ أُمُّ سَلَمَةَ: يَا رَسُولَ اللهِ؛ سَـمِعْتُكَ تَنْهَى عَنْ هَاتَيْنِ، وَأَرَاكَ تُصَلِّيهِمَا؟ فَإِنْ أَشَارَ بِيَدِهِ.. [فَاسْتَأْخِرِي عَنْهُ، فَفَعَلَتِ الْجَارِيَةُ، فَأَشَارَ بِيَدِهِ]، فَاسْتَأْخَرَتْ عَنْهُ، فَلَمَّا انْصَرَفَ.. قَالَ: يَا بْنَةَ أَبِي أُمَيَّةَ؛ سَأَلْتِ عَنِ الرَّكْعَتَيْنِ بَعْدَ الْعَصْرِ، وَإِنَّهُ أَتَانِي نَاسٌ مِنْ عَبْدِ الْقَيْسِ، فَشَغَلُونِي عَنِ الرَّكْعَتَيْنِ اللَّتَيْنِ بَعْدَ الظُّهْرِ، فَهُمَا هَاتَانِ.