Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Ким жума куни жунубликдан қиладиган ғуслини қилиб, кейин келса, бадана қурбонлик қилгандекдир. Ким иккинчи пайтда келса, сигир қурбонлик қилгандек. Ким учинчи пайтда келса, шохдор қўчқор қурбонлик қилгандек. Ким тўртинчи пайтда келса, товуқ қурбонлик қилгандек. Ким бешинчи пайтда келса, тухум қурбонлик қилгандек. Қачонки имом (минбарга) чиқса, фаришталар зикрни эшитиш учун ҳозир бўлишади».

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.

Изоҳ: Бадана – қурбонликка аталган туя (ҳанафий мазҳабида қорамол ҳам). Бу сўзнинг луғавий маъноси «семиз», «жуссадор», «бўрдоқи» деганидир. Араблар семирган, етилган туя ва молларни сўйиб, ҳадий қилганлари учун уларни «бадана» деб номлашган. Аммо қурбонликка аталган қўй-эчкилар бадана дейилмайди. Бу ерда айнан туя назарда тутилган.