Ибн Муҳайриздан ривоят қилинади:

«Абу Сирма икковимиз Абу Саъид Худрийнинг олдига кирдик. Абу Сирма ундан: «Эй Абу Саъид, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг азл ҳақида гапирганларини эшитганмисиз?» деди. У: «Ҳа. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан Бану Мусталиқда ғазот қилдик. Арабларнинг карималарини асир олдик.* Анчадан бери бўйдоқ эдик, аммо товон олгимиз ҳам келарди. Шунинг учун (асиралардан) баҳра олиб, азл қилмоқчи бўлдигу, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам орамизда бўла туриб, у зотдан сўрамай бир иш қиламизми деб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан сўрадик. У зот: «Бундай (қилсангиз ҳам,) қилмасангиз ҳам зарари йўқ. Аллоҳ қиёмат кунигача яратишни ёзган жон борки, албатта бўлмай қолмайди», дедилар».

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.

* Насл-насабли аёллар ҳам асирга тушгани назарда тутилмоқда.