Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ерлик кишининг саҳролик кишига сотиб беришидан, бир‑бирингизга нажш* қилишингиздан, биродарининг совчилиги устига совчи қўйишдан ёки биродарининг савдоси устига савдо қилишдан қайтардилар. Аёл дугонасининг идишидагини [ёки «товоғидагини»] ағдариб олиш учун унинг талоғини сўрамасин».

(Ровий) Амр ўз ривоятида: «Киши биродарининг савдоси устига савдо қилмасин», деб қўшимча қилган.

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.

* «Нажш» сўзи луғатда «қўзғатиш», «авраш», «бўрттириб кўрсатиш» деган маъноларни англатади. Савдода «нажш» деб бошқаларни қизиқтириш учун молни баланд баҳога савдолашишга айтилади. Бунда харидор бўлиб кўринаётган шахс сотувчи билан келишиб олган бўлади. У молни мақтаб, баланд нархга савдолашади. Уларнинг қизғин савдосини кўрган бошқа кишилар ҳам молни ўша нархга сотиб ола бошлайдилар. Бундай қилиш мутлақо мумкин эмас, бу йўл билан топилган пул ҳаром бўлади.