Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менинг ҳузуримда эдилар. Ҳафсанинг уйига киришга изн сўраётган бир эркакнинг овозини эшитдим. «Эй Аллоҳнинг Расули, бир эркак киши уйингизга киришга изн сўраяпти», дедим. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳафсанинг эмикдош амакисини назарда тутиб, «Менимча, фалончи бўлса керак», дедилар. «Эй Аллоҳнинг Расули, агар фалончи – яъни эмикдош амаким – тирик бўлганда, олдимга кираверармиди?» дедим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳа, туғишганлик нимани ҳаром қилса, эмикдошлик ҳам шуни ҳаром қилади», дедилар».

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.