Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Барира мукотабаси учун ёрдам сўраб, менинг олдимга келди. У мукотабаси учун ҳеч нарса тўламаган экан. Мен унга: «Аҳлингга боравер, мен мукотабангни тўласам, валойинг меники бўлишини исташса, шундай қилишсин», дедим. Барира буни ўз аҳлига айтган экан, улар кўнишмабди ва: «Сен туфайли савоб олишни истаса, шундай қилсин, лекин валойинг бизники бўлади», дейишибди. Мен буни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга зикр қилган эдим, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: «Сотиб олиб, озод қилавер, чунки вало фақат озод қилганникидир», дедилар. Кейин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (одамлар орасида) туриб, шундай дедилар: «Одамларга нима бўлдики, Аллоҳнинг Китобида йўқ шартларни қўйишади?! Ким Аллоҳнинг Китобида йўқ шартни қўйса, юз марта шарт қилиб қўйса ҳам, унга ҳеч нарса йўқ! Аллоҳнинг шарти ҳақлироқ ва ишончлироқдир!».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
* Мукотаба –қул билан хожа ўртасидаги шартнома бўлиб, унга кўра қул келишувдаги қийматни маълум муддатда тўлаши билан озод бўлади.
271 - عَنْ عَائِشَةَ: أَنَّ بَرِيرَةَ جَاءَتْ عَائِشَةَ تَسْتَعِينُهَا فِي كِتَابَتِهَا، وَلَمْ تَكُنْ قَضَتْ مِنْ كِتَابَتِهَا شَيْئًا، فَقَالَتْ لَهَا عَائِشَةُ: ارْجِعِي إِلَى أَهْلِكِ، فَإِنْ أَحَبُّوا أَنْ أَقْضِيَ عَنْكِ كِتَابَتَكِ وَيَكُونَ وَلَاؤُكِ لِي فَعَلْتُ، فَذَكَرَتْ ذَلِكَ بَرِيرَةُ لِأَهْلِهَا فَأَبَوْا، وَقَالُوا: إِنْ شَاءَتْ أَنْ تَحْتَسِبَ عَلَيْكِ فَلْتَفْعَلْ، وَيَكُونَ لَنَا وَلَاؤُكِ، فَذَكَرَتْ ذَلِكَ لِرَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ: لَهَا رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «ابْتَاعِي فَأَعْتِقِي، فَإِنَّمَا الْوَلَاءُ لِمَنْ أَعْتَقَ»، ثُمَّ قَامَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم ، فَقَالَ: «مَا بَالُ أُنَاسٍ يَشْتَرِطُونَ شُرُوطًا لَيْسَتْ فِي كِتَابِ اللهِ، مَنِ اشْتَرَطَ شَرْطًا لَيْسَ فِي كِتَابِ اللهِ فَلَيْسَ لَهُ، وَإِنْ شَرَطَ مِائَةَ مَرَّةٍ، شَرْطُ اللهِ أَحَقُّ وَأَوْثَقُ».
[خ 456، م 1504، ت 1154، س 2614، د 2233، جه 2076].