Абу Саълаба Хушаний розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб, «Эй Аллоҳнинг Расули, биз аҳли китоблардан бир қавмнинг еридамиз, уларнинг идишларида (овқат) еймиз. Ов қилинадиган ердамиз, камоним билан ов қиламан, ўргатилган ва ўргатилмаган итларим билан ов қиламан. Булардан бизга нималар ҳалол бўлишини айтиб беринг», дедим. У зот шундай дедилар: «Сен айтганингдек, аҳли китоблардан бир қавмнинг ерида бўлиб, уларнинг идишида таом ейишингизга келсак, агар уларнинг идишидан бошқа идиш топсангиз, улар(нинг идиши)да еманглар. Топа олмасангиз, уларни ювиб, ўшанда еяверинглар. Сен айтганингдек, ов қилинадиган ерда эканингга келсак, ўлжани камонинг билан овласанг, Аллоҳнинг исмини зикр қилгин‑да, сўнг еявергин. Ўргатилган итинг билан тутсанг, Аллоҳнинг исмини зикр қилгин‑да, сўнг еявергин. Лекин ўргатилмаган итинг билан овлаганингга келсак, овингни сўйишга улгуриб қолсанг, еявергин».

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.