Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Рифоанинг аёли Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб, «Рифоанинг хасми эдим, у мени талоқ қилди ва талоғимни узил-кесил қилди. Сўнг Абдурраҳмон ибн Зубайрга тегдим. Аммо ундаги нарса кийимнинг гажимидек экан», деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кулимсираб: «Рифоага қайтмоқчимисан? Йўқ! То сен унинг асалдонидан, у сенинг асалдонингдан тотмагунча (бўлмайди)», дедилар.
Абу Бакр у зотнинг ҳузурларида, Холид эса эшик олдида ўзига изн берилишини кутиб турган эди. У овозини кўтариб: «Эй Абу Бакр! Манавининг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида очиқча айтаётган гапини эшитяпсизми?» деди».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
251 - عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: جَاءَتِ امْرَأَةُ رِفَاعَةَ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَتْ: كُنْتُ عِنْدَ رِفَاعَةَ، فَطَلَّقَنِي، فَبَتَّ طَلَاقِي، فَتَزَوَّجْتُ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ الزَّبِيرِ، وَإِنَّ مَا مَعَهُ مِثْلُ هُدْبَةِ الثَّوْبِ، فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ: «أَتُرِيدِينَ أَنْ تَرْجِعِي إِلَى رِفَاعَةَ؟ لَا، حَتَّى تَذُوقِي عُسَيْلَتَهُ، وَيَذُوقَ عُسَيْلَتَكِ»، قَالَتْ: وَأَبُو بَكْرٍ عِنْدَهُ وَخَالِدٌ بِالْبَابِ يَنْتَظِرُ أَنْ يُؤْذَنَ لَهُ، فَنَادَى: يَا أَبَا بَكْرٍ، أَلَا تَسْمَعُ هَذِهِ مَا تَجْهَرُ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم؟
[خ 2639، م 1433، ت 1118، س 3283، د 2309، جه 1932].