262-ҳадис

Зайнаб бинт Умму Салама онасидан ривоят қилади:

«Бир аёлнинг эри вафот этди. Унинг (кўзи касалланиб, кўрмай қолади деб) кўзидан хавфсираб қолишди. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб, у зотдан сурма қўйишга изн сўрашди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ахир энг ёмон уйда, ёпинчиқларда [ёки «уйида, энг ёмон ёпинчиқларда] ўтириб, кейин бирор ит ўтса, тезак отиб, кейин чиқишар эди‑ку! Тўрт ою ўн кун бўлмайдими дедилар».

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.

262 - عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ: أَنَّ امْرَأَةً تُوُفِّيَ زَوْجُهَا، فَخَافُوا عَلَى عَيْنِهَا، فَأَتَوُا النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم، فَاسْتَأْذَنُوهُ فِي الْكُحْلِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «قَدْ كَانَتْ إِحْدَاكُنَّ تَكُونُ فِي شَرِّ بَيْتِهَا فِي أَحْلَاسِهَا - أَوْ فِي شَرِّ أَحْلَاسِهَا فِي بَيْتِهَا - حَوْلًا، فَإِذَا مَرَّ كَلْبٌ رَمَتْ بِبَعْرَةٍ، فَخَرَجَتْ، أَفَلَا أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا؟».

[خ 1280، م 1488، ت 1197، س 3501، د 2299، جه 2084].

Улашиш
|
|
Нусха олиш