Заҳдамдан ривоят қилинади:

«Абу Мусонинг ҳузурида эдик, дастурхон келтиришни сўради, унда товуқ гўшти бор эди. Шу пайт Бану Таймуллоҳ қавмидан худди (румлик) қулларга ўхшайдиган малла киши кириб келди. Унга: «Бери кел», деган эди, у тараддудланиб қолди. У яна: «Бери кел, мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бундан (товуқ) еганларини кўрганман», деди. Ҳалиги киши: «Мен унинг бир нарса еяётганини кўриб, ундан жирканиб қолганман ва уни емайман, деб қасам ичиб қўйганман», деди. Шунда у киши: «Бери кел, мен сенга бу ҳақда айтиб бераман. Мен бир неча ашъарийлар билан Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига бориб, бизга улов беринг деб сўраганман. У зот: «Аллоҳга қасамки, сизларга улов бермайман, менда сизларга берадиган улов йўқ», дедилар. (Биз у ерда) Аллоҳ хоҳлаганча туриб қолдик. Кейин Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга ўлжа туялар олиб келиб қолишди. У зот бизни чақириб, оқ ўркачли бешта туя буюрдилар. Йўлга тушгач, бир­биримизга: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни қасамларидан ғафлатда қолдирдик‑ку! Бу бизга баракали бўлмайди», дедик­да, у зотнинг ҳузурларига қайтиб келиб, «Эй Аллоҳнинг Расули, олдингизга улов сўраб келган эдик. Сиз бизга улов бермасликка онт ичган эдингиз. Кейин эса бизга улов бердингиз. Ё унутдингизми, эй Аллоҳнинг Расули?» дедик. У зот шундай дедилар: «Аллоҳга қасамки, мен бирор қасам ичиб, кейин бошқасини ундан яхшироқ деб билсам, иншааллоҳ, ўша яхшироғини қилмай қўймайман, аммо уни (қасамни каффорат билан) ҳалоллаб оламан. Бораверинглар, чунки уловни сизларга Аллоҳ азза ва жалла берди».

Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.