Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу айтади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сафарда Абдурраҳмон ибн Авф билан Зубайр ибн Аввомга қичима ёки оғриқ туфайли ипак кўйлак кийишга рухсат бердилар.
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
376 - عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم رَخَّصَ لِعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ وَالزُّبَيْرِ بْنِ الْعَوَّامِ فِي الْقُمُصِ الْحَرِيرِ فِي السَّفَرِ مِنْ حِكَّةٍ كَانَتْ بِهِمَا أَوْ وَجَعٍ كَانَ بِهِمَا.
[خ 2919، م 2076، ت 1722، س 5310، د 4056، جه 3592].
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам кумушдан узук қилдириб, унга «Муҳаммад Расулуллоҳ» деб нақш қилдирдилар, сўнг одамларга: «Мен кумушдан узук қилиб, унга «Муҳаммадун Расулуллоҳ» деб нақш қилдирдим. Ҳеч ким унинг нақшидек нақш қилдирмасин», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
377 - عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ: أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم اتَّخَذَ خَاتَمًا مِنْ فِضَّةٍ، وَنَقَشَ فِيهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ، وَقَالَ لِلنَّاسِ: «إِنِّي اتَّخَذْتُ خَاتَمًا مِنْ فِضَّةٍ، وَنَقَشْتُ فِيهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ، فَلَا يَنْقُشْ أَحَدٌ عَلَى نَقْشِهِ».
[خ 65، م 2092، ت 1739، س 5196، د 4214، جه 3640].
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Румга мактуб ёзмоқчи бўлганларида «Улар фақат муҳрланган мактубнигина ўқишади», дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кумушдан узук тутдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қўлларида унинг оппоқ бўлиб тургани ҳамон кўз ўнгимда. Нақши «Муҳаммад Расулуллоҳ» эди».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
378 - عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: لَمَّا أَرَادَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم أَنْ يَكْتُبَ إِلَى الرُّومِ، قَالَ: قَالُوا: إِنَّهُمْ لَا يَقْرَءُونَ كِتَابًا إِلَّا مَخْتُومًا، قَالَ: فَاتَّخَذَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم خَاتَمًا مِنْ فِضَّةٍ، كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى بَيَاضِهِ فِي يَدِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، نَقْشُهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ.
[خ 65، م 2092، ت 1739، س 5196، د 4214، جه 3640].
Абдуллоҳ ибн Укаймдан ривоят қилинади:
«Ҳузайфа билан Мадоинда эдик. Ҳузайфа сув сўради. Шунда қишлоқнинг оқсоқоли кумуш идишда сув олиб келди. У идишни олиб, унинг ўзига қараб отди ва: «Сизларга айтиб қўяй, мен унга бунда сув олиб келмасликни буюрган эдим, чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Тилла ва кумуш идишларда ичманглар. Дебож* ва ипак кийманглар, чунки улар бу дунёда улар учун, охиратда, қиёмат куни эса сизлар учун», деганлар», деди».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
* Дебож – нафис ипак мато.
379 - عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنَ عُكَيْمٍ قَالَ: كُنَّا مَعَ حُذَيْفَةَ بِالْمَدَائِنِ، فَاسْتَسْقَى حُذَيْفَةُ، فَجَاءَهُ دِهْقَانٌ بِشَرَابٍ فِي إِنَاءٍ مِنْ فِضَّةٍ فَرَمَاهُ بِهِ، وَقَالَ: إِنِّي أُخْبِرُكُمْ أَنِّي قَدْ أَمَرْتُهُ أَنْ لَا يَسْقِيَنِي فِيهِ، فَإِنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم، قَالَ: «لَا تَشْرَبُوا فِي إِنَاءِ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ، وَلَا تَلْبَسُوا الدِّيبَاجَ وَالْحَرِيرَ، فَإِنَّهُ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَهُوَ لَكُمْ فِي الْآخِرَةِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ».
[خ 5426، م 2067، ت 1878، س 5301، د 3723، جه 3414].
Абу Талҳа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Фаришталар ит ва сурат бор уйга кирмайди», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
380 - عَنْ أَبِي طَلْحَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «لَا تَدْخُلُ الْمَلَائِكَةُ بَيْتًا فِيهِ كَلْبٌ وَلَا صُورَةٌ».
[خ 3225، م 2106، ت 1750، س 4282، د 4153، جه 3649].
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Яҳудий ва насоролар (соч) бўяшмайди. Уларга хилоф қилинглар», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
381 - عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ: أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «إِنَّ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى لَا يَصْبُغُونَ، فَخَالِفُوهُمْ».
[خ 3462، م 2103، ت 1752، س 5069، د 4203، جه 3621].
Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ кийимини манманлик билан судраб юрган одамга қарамайди», дедилар.
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
382 - عَنِ ابْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ: «لَا يَنْظُرُ اللهُ إِلَى مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُيَلَاءَ».
[خ 3485، م 2085، ت 1730، س 5326، د 4085، جه 3569].
Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Изоримни бир оз узунроқ қилиб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларидан ўтган эдим, у зот: «Эй Абдуллоҳ, изорингни кўтариб ол!» дедилар. Мен уни кўтариб олдим. Сўнг у зот «Яна», дедилар. Мен яна кўтардим. Шундан бери шундай юрадиган бўлдим».
(Ровий айтади) Баъзилар: «Қаергача?» дейишди. «Болдирнинг ярмигача», дедим».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
383 - عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: مَرَرْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، وَفِي إِزَارِي اسْتِرْخَاءٌ، فَقَالَ: «يَا عَبْدَ اللهِ، ارْفَعْ إِزَارَكَ»، فَرَفَعْتُهُ، ثُمَّ قَالَ: «زِدْ»، فَزِدْتُ، فَمَا زِلْتُ أَتَحَرَّاهَا بَعْدُ، فَقَالَ بَعْضُ الْقَوْمِ: إِلَى أَيْنَ؟ فَقَالَ: أَنْصَافِ السَّاقَيْنِ.
[خ 3485، م 2086، ت 1730، س 5326، د 4085، جه 3569].
Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам тилладан узук ясатдилар. Уни таққанда кўз тарафини кафтлари томонга қаратиб олар эдилар. Кейин бошқалар ҳам узук ясатишди. Сўнгра у зот минбарга ўтириб, уни ечдилар ва: «Мен бу узукни тақардим, кўз тарафини кафт томонимга қилар эдим» деб, уни ташлаб юбордилар. Сўнгра: «Аллоҳга қасамки, уни ҳеч қачон тақмайман», дедилар. Шунда бошқа одамлар ҳам узукларини ташлаб юборишди».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
384 - عَن ابْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم اصْطَنَعَ خَاتَمًا مِنْ ذَهَبٍ، فَكَانَ يَجْعَلُ فَصَّهُ فِي بَاطِنِ كَفِّهِ إِذَا لَبِسَهُ، فَصَنَعَ النَّاسُ، ثُمَّ إِنَّهُ جَلَسَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَنَزَعَهُ، فَقَالَ: «إِنِّي كُنْتُ أَلْبَسُ هَذَا الْخَاتَمَ، وَأَجْعَلُ فَصَّهُ مِنْ دَاخِلٍ»، فَرَمَى بِهِ، ثُمَّ قَالَ: «وَاللهِ، لَا أَلْبَسُهُ أَبَدًا». فَنَبَذَ النَّاسُ خَوَاتِيمَهُمْ.
[خ 5865، م 2091، ت 1741، س 5164، د 4218، جه 3639].
Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кумушдан узук тақдилар. У ул зотнинг қўлларида бўлди. Кейин Абу Бакрнинг қўлида, Умарнинг қўлида бўлди, кейин Усмоннинг қўлида бўлди. Кейин ундан Арис қудуғига тушиб кетди. Нақши «Муҳаммад Расулуллоҳ эди».
(Ровий) Ибн Нумайр «қудуққа тушиб кетгунича», деган, «ундан» демаган.
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
385 - عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: اتَّخَذَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم خَاتَمًا مِنْ وَرِقٍ، فَكَانَ فِي يَدِهِ، ثُمَّ كَانَ فِي يَدِ أَبِي بَكْرٍ، ثُمَّ كَانَ فِي يَدِ عُمَرَ، ثُمَّ كَانَ فِي يَدِ عُثْمَانَ، حَتَّى وَقَعَ مِنْهُ فِي بِئْرِ أَرِيسٍ، نَقْشُهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ، قَالَ ابْنُ نُمَيْرٍ: حَتَّى وَقَعَ فِي بِئْرِ، وَلَمْ يَقُلْ مِنْهُ.
[خ 5865، م 2091، ت 1741، س 5164، د 4218، جه 3639].
Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Аллоҳ соч уловчини ҳам, соч улатувчини ҳам, вашм* қилувчини ҳам, вашм қилдирувчини ҳам лаънатласин», дедилар».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
* «Вашм» деб танага игна ёки бошқа восита билан расм ёки сўзни ўйиб, нақш солишга айтилади (татуировка).
386 - عَنِ ابْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم لَعَنَ الْوَاصِلَةَ وَالْمُسْتَوْصِلَةَ، وَالْوَاشِمَةَ وَالْمُسْتَوْشِمَةَ.
[خ 5937، م 2124، ت 1759، س 5095، د 4168، جه 1987].
Алқамадан ривоят қилинади:
«Абдуллоҳ шундай деди: «Аллоҳ вашм қилувчиларни, вашм қилдирувчиларни, қош терувчиларни, қош тердирувчиларни, ҳусн учун тишнинг орасини очувчиларни ва Аллоҳнинг яратганини ўзгартирувчиларни лаънатласин».
Бу гап Бану Асадлик, Қуръонни биладиган Умму Яъқуб деган аёлга етиб келди. У келиб, «Вашм қилувчиларни, вашм қилдирувчиларни, қош тердирувчиларни ва ҳусн учун тишнинг орасини очувчиларни, Аллоҳнинг яратганини ўзгартувчиларни лаънатлаганинг ҳақида менга етиб келган гап нима эди?» деди. Шунда Абдуллоҳ: «Нима учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам лаънатлаган кимсани лаънатламас эканман? Ахир бу Аллоҳнинг Китобида бор-ку!» деди. «Мен мусҳафни бошидан охиригача ўқиб чиқдим, лекин буни топмадим-ку?» деди аёл. «Агар уни (тадаббур билан) ўқисанг, топган бўлар эдинг. Аллоҳ таоло: «Расул сизга нимани берса олинг, нимадан қайтарса, қайтинг»[1] деган», деди у. «Менимча, шу нарсадан баъзиси ўзингнинг хотинингда ҳам бор», деди аёл. «Бориб, қара бўлмаса», деди у. Аёл Абдуллоҳнинг хотини олдига кириб, ҳеч нарса кўрмагач, қайтиб келиб, «Ҳеч нарса кўрмадим», деди. «Агар ўша нарса бўлса, у билан бирга бўлмас эдик», деди».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий, Насаий, Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилишган.
[1] Ҳашр сураси, 7-оят.
387 - عَنْ عَبْدِ اللهِ مَسْعُودٍ قَالَ: لَعَنَ اللهُ الْوَاشِمَاتِ وَالْمُسْتَوْشِمَاتِ، وَالنَّامِصَاتِ وَالْمُتَنَمِّصَاتِ، وَالْمُتَفَلِّجَاتِ لِلْحُسْنِ الْمُغَيِّرَاتِ خَلْقَ اللهِ. قَالَ: فَبَلَغَ ذَلِكَ امْرَأَةً مِنْ بَنِي أَسَدٍ يُقَالُ لَهَا: أُمُّ يَعْقُوبَ وَكَانَتْ تَقْرَأُ الْقُرْآنَ، فَأَتَتْهُ فَقَالَتْ: مَا حَدِيثٌ بَلَغَنِي عَنْكَ أَنَّكَ لَعَنْتَ الْوَاشِمَاتِ وَالْمُسْتَوْشِمَاتِ، وَالْمُتَنَمِّصَاتِ وَالْمُتَفَلِّجَاتِ، لِلْحُسْنِ الْمُغَيِّرَاتِ خَلْقَ اللهِ، فَقَالَ عَبْدُ اللهِ: وَمَا لِي لَا أَلْعَنُ مَنْ لَعَنَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم؟ وَهُوَ فِي كِتَابِ اللهِ. فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ: لَقَدْ قَرَأْتُ مَا بَيْنَ لَوْحَيِ الْمُصْحَفِ فَمَا وَجَدْتُهُ. فَقَالَ: لَئِنْ كُنْتِ قَرَأْتِيهِ لَقَدْ وَجَدْتِيهِ، قَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: {وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا}. فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ: فَإِنِّي أَرَى شَيْئًا مِنْ هَذَا عَلَى امْرَأَتِكَ الْآنَ، قَالَ: اذْهَبِي فَانْظُرِي، قَالَ: فَدَخَلَتْ عَلَى امْرَأَةِ عَبْدِ اللهِ فَلَمْ تَرَ شَيْئًا، فَجَاءَتْ إِلَيْهِ فَقَالَتْ: مَا رَأَيْتُ شَيْئًا، فَقَالَ:أَمَا لَوْ كَانَ ذَلِكَ لَمْ نُجَامِعْهَا.
[خ 4886، م 2125، ت 2782، س 3416، د 4169، جه 1989].