1013. Баро ибн Озиб розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
“Бир киши Каҳф сурасини ўқир эди. Ҳузурида арқонга боғланган оти турар эди. Бир булут ўраб, отига яқинлашган эди, оти ҳуркиб кетди. Тонг отганда бу киши Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб, бўлиб ўтган воқеъа ҳақида зикр қилганида, У зот: «У сакинадир, Қуръон учун тушган*», дедилар.
Муттафақун алайҳ.
1013 - وَعَنِ البَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: كَانَ رَجُلٌ يَقْرَأُ سُورَةَ الكَهْفِ، وَعِنْدَهُ فَرَسٌ مَرْبُوطَةٌ بِشَطَنَيْنِ، فَتَغَشَّتْهُ سَحَابَةٌ فَجَعَلَتْ تَدْنُو، وَجَعَلَ فَرَسُهُ يَنْفِرُ مِنْهَا، فَلَمَّا أَصْبَحَ أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ، فَذَكَرَ لَهُ ذَلِكَ فَقَالَ: «تِلْكَ السَّكِينَةُ تَنَزَّلَتْ لِلْقُرْآنِ». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 5011، م 795].
«الشَّطَنُ» بِفَتْحِ الشِّيْنِ الْمُعْجَمَةِ وَالطَّاءِ الْمُهْمَلَةِ: الْحَبْلُ.