1534. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деяётганларини эшитдим:
«Банда бир гапни аниқламай гапириб қўяди‑да, шу сабабли дўзахнинг машриқ ва мағриб оралиғидан ҳам узоқроқ жойига тойилиб, қулайди».
Муттафақун алайҳ.
1534 - وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «إنَّ الْعَبْدَ لَيَتَكَلَّمُ بِالْكَلِمَةِ مَا يَتَبيَّنُ فِيهَا يَزِلُّ بِهَا إِلَى النَّارِ أَبْعَدَ مِمَّا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 6477، م 2988].
وَمَعْنَى: «يَتَبَيَّنُ» يَتَفَكَّرُ أَنَّهَا خَيْرٌ أَمْ لَا.