1630-ҳадис

1630. Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Қачон уч киши бўлса, учинчиларини қолдириб иккиси пичирлаб махфий гаплашмасин», дедилар.

Муттафақун алайҳ.

Абу Довуд ҳам бу ҳадисни ривоят қилиб қуйидагиларни зиёда қилдилар. Абу Солиҳ Ибн Умарга: «Агар тўрт киши бўлса икки кишини қолдириб гаплашса бўладими?» деганида, Ибн Умар: «Зарари йўқ», деб айтдилар.

Имом Молик ҳам «Муватто» китобларида қуйидагиларни ривоят қилдилар. Абдуллоҳ ибн Динор: «Мен ва Ибн Умар Холид ибн Уқбани бозор яқинидаги уйи олдида турганимизда, бир киши келиб, (Ибн Умар билан) махфий гаплашишни хоҳлади. Ўшанда Ибн Умар билан мендан бошқа бирор киши йўқ эди. Ибн Умар эса тўрт киши бўлишимиз учун яна бир кишини чақириб, менга ва ҳалиги чақиртирган кишига: «Бир оз тўхтаб туринглар, чунки мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни: «Бир кишини қолдириб икки киши гаплашмасин», деб айтганларини эшитдим», дедилар.

 

1630 - وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِذَا كَانُوا ثَلَاثَةً فَلَا يَتَنَاجَى اثْنَانِ دُونَ الثَّالِثِ». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 6288، 2183].

 وَرَوَاهُ أَبُو دَاوُودَ وَزَادَ: قَالَ أَبُو صَالِحٍ: قُلْتُ لابْنِ عُمَرَ: فَأَرْبَعَةً؟ قَالَ: لَا يَضُرُّكَ» [4852].

وَرَوَاهُ مَالِكٌ فِي «الْمُوَطَّأِ»: عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ دِينَارٍ قَالَ: كُنْتُ أَنَا وَابْنُ عُمَرَ عِنْدَ دَارِ خَالِدِ بْنِ عُقْبَةَ الَّتِي فِي السُّوقِ، فَجَاءَ رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يُنَاجِيَهُ، وَلَيْسَ مَعَ ابْنِ عُمَرَ أَحَدٌ غَيْري، فَدَعَا ابْنُ عُمَرَ رَجُلًا آخَرَ حَتَّى كُنَّا أَرْبَعَةً، فَقَالَ لِي وَللرَّجُلِ الثَّالِثِ الَّذِي دَعَا: اسْتَأْخِرَا شَيْئاً؛ فَإنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «لَا يَتَنَاجَى اثْنَانِ دُونَ وَاحِدٍ» [2/988].

 

Улашиш
|
|
Нусха олиш