1632. Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Бир аёл бир мушукни (очликдан) ўлгунича қамаб қўйгани сабабидан азобланди. Ўшани деб дўзахга кирди. Уни қамаб қўйган пайтда унга на овқат берди, на сув ичирди ва на ер ҳашаротларидан ейиши учун қўйиб юборди!».
Муттафақун алайҳ.
1632 - وَعَنِ ابنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «عُذِّبَتِ امْرَأَةٌ في هِرَّةٍ سَجَنَتْهَا حَتَّى ماتَتْ، فَدَخلَتْ فِيهَا النَّارَ؛ لَا هِيَ أَطْعَمَتْهَا وَسَقَتْهَا، إِذْ هِيَ حَبَسَتْهَا، وَلَا هِيَ تَرَكَتْهَا تَأْكُلُ مِنْ خَشَاشِ الأَرْضِ». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 3482، م 2242].
«خَشَاشُ الأَرْضِ» بِفَتْحِ الخَاءِ الْمُعْجَمَةِ، وَبِالشَّيْنِ الْمُعْجَمَةِ الْمُكَرَّرَةِ، وَهِيَ: هَوَامُّهَا وَحَشَرَاتُهَا.