1692. Абу Бурда розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Абу Мусо қаттиқ бетоб бўлиб, ҳушидан кетди. Боши эса аҳлидан бир аёлнинг қучоғида эди. Аёл қичқириб бақира бошлади. Унга (ўша аёлга) бирон нарса дея олмади. Ҳушига келгач: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам орани очиқ қилган киши билан мен ҳам орани очиқ қилганман. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бақириб йиғловчи, сочини қириб ташловчи ва кийимини йиртувчи аёллар билан орани очиқ қилганлар», деди».
Муттафақун алайҳ.
1692 - وَعَنْ أَبِي بُرْدَةَ قَالَ: وَجِعَ أَبُو مُوسَى الأَشْعَرِيُّ، فَغُشِيَ عَلَيْهِ وَرَأْسُهُ فِي حِجْرِ امْرَأَةٍ مِنْ أَهْلِهِ، فَأَقْبلَتْ تَصِيحُ بِرَنَّةٍ، فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَرُدَّ عَلَيْهَا شَيْئاً، فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ: أَنَا بَرِيءٌ مِمَّنْ بَرِيءَ مِنْهُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ، إنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ بَرِيءَ مِنَ الصَّالِقَةِ، وَالحَالِقَةِ، وَالشَّاقَّةِ. مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 1296، م 104].
«الصَّالِقَةُ»: الَّتِي تَرْفَعُ صَوْتَهَا بِالنِّيَاحَةِ وَالنَّدْبِ، «وَالحَالِقَةُ»: الَّتِي تَحْلِقُ رَأْسَهَا عِنْدَ الْمُصِيبَةِ، «وَالشَّاقَّةُ» الَّتِي تَشُقُّ ثَوْبَهَا.