1866-ҳадис

1866. Яна у кишидан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Икки аёлнинг икки ўғли бор эди. Бўри келиб, бирининг ўғлини олиб кетди. Бири шеригига: «У сенинг ўғлингни олиб кетди», деди. Униси эса: «Йўқ, у сенинг ўғлингни олиб кетди», деди. Иккови ажрим сўраб, Довуд алайҳиссаломга боришди. У (болани) каттасига ҳукм қилиб берди. Улар Сулаймон ибн Довуд алайҳимассаломнинг ҳузурига чиқиб, унга бор гапни айтишди. У: «Менга пичоқ келтиринглар, буни икковига бўлиб бераман», деди. Шунда кичиги: «Ундай қилманг, Аллоҳ сизга раҳм қилсин! Бу унинг ўғли (бўлақолсин, майли)», деди. Шунда (Сулаймон) уни кичигига ҳукм қилиб берди».

Муттафақун алайҳ.

1866 - وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «كَانَتْ امْرَأَتَانِ مَعهُمَا ابْناهُما، جَاءَ الذِّئْبُ فَذَهَبَ بابنِ إحْداهُما، فقالت لصاحِبتهَا: إنَّمَا ذهَبَ بابنِكِ، وَقَالَتِ الأُخْرَى: إنَّمَا ذَهَبَ بابنِكِ، فَتَحَاكَمَا إِلى دَاوُودَ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ، فَقَضَى بِهِ للْكُبْرَى، فَخَرَجَتَا عَلَى سُلَيْمَانَ بنِ دَاوُودَ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ، فَأَخْبَرَتَاهُ، فَقَالَ: ائْتُوني بِالسِّكينَ أَشَقُّهُ بَيْنَهُمَا، فَقَالَتِ الصُّغْرَى: لَا تَفْعَلْ، رَحِمكَ الله، هُوَ ابْنُهَا. فَقَضَى بِهِ للصُّغْرَى». مُتَّفَقٌ عَلَيهِ [خ 3427، م 1720].


Улашиш
|
|
Нусха олиш